Dla wielu wiernych informacja, że amerykańscy jezuici tworzą obecnie fundusz na wypłatę odszkodowań potomkom niewolników, była zaskoczeniem. Zadawano sobie pytanie, czy to możliwe, by katolicki zakon posiadał niewolników, a nawet nimi handlował. Wątpliwości rozwiał o. Timothy P. Kesicki, przewodniczący Jezuickiej Konferencji USA i Kanady, który potwierdził, że tak rzeczywiście było, a wypłata odszkodowań będzie okazją dla jezuitów „do poważnego rozpoczęcia procesu prawdy i pojednania”. Zresztą niewolników posiadali nie tylko jezuici. W 2018 roku specjalny fundusz w formie stypendiów utworzyło Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusa (Sacré Coeur) dla potomków niewolników w Grand Coteau w Luizjanie i kilku miejscowościach w Missouri. Z pracy niewolników korzystały seminaria duchowne w Virginii i Princeton, które również założyły specjalny fundusz dla ich potomków. Wiadomość o jezuickim funduszu obiegła wszystkie światowe media. Jednym z powodów jest znaczna suma, jaką przeznaczono dla potomków niewolników, a kolejnym – okoliczności, w jakich w latach 30. XIX w. doszło do sprzedaży przez jezuicki Uniwersytet Georgetown 272 niewolników.

W rzeczywistości rozliczenia jezuitów z przeszłością rozpoczęły się już wcześniej. W 2017 roku o. Timothy Kesicki publicznie przeprosił stu potomków niewolników zgromadzonych na Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie za zniewolenie i sprzedanie ich przodków. „Bardzo zgrzeszyliśmy i bardzo was przepraszamy…” – powiedział. Publiczne przeprosiny były jednym z zaleceń przedstawionych we wrześniu 2016 r. w raporcie koordynowanego przez nauczycieli akademickich projektu zatytułowanego „Niewolnictwo, Historia, Pamięć i Pojednanie”. Projekt badał historyczne związki uniwersytetu z niewolnictwem, w tym bulwersującą sprawę sprzedaży niewolników w 1838 roku.