To musiała być niezwykła śmierć, nawet jak na tamte czasy, gdy okrucieństwo było rzeczą zwyczajną, a widok męczonych ludzi stanowił ulubioną rozrywkę tłumów.

Jak głosi tradycja, Barbarę, piękną dziewczynę z Nikomedii (albo Heliopolis) w Azji Mniejszej, zabił mieczem własny ojciec, Dioskur. Miał w ten sposób wykonać wyrok wydany przez sędziego, przed którym wcześniej oskarżył córkę o przyjęcie chrześcijaństwa.

Wydarzyło się to około roku 306. Ewangelia w tym czasie dotarła już do wszystkich zakątków Imperium Rzymskiego i widać było, że nic nie powstrzyma jej pochodu. Jeszcze tylko kilka lat pozostało do wydania edyktu, który miał przynieść wyznawcom Chrystusa wolność religijną na terenie całego cesarstwa. A jednak wciąż jeszcze trwały prześladowania chrześcijan. Kolejną ich falę, i to wyjątkowo krwawą, wywołał cesarz Dioklecjan, który próbował wskrzesić dawną pozycję imperium, opierając ją na słabnącym pogaństwie – w tym na kulcie boskiego cesarza.