Patronem dnia (13 października) jest bł. Honorat Koźmiński, prezbiter.

Honorat, a dokładnie Wacław Koźmiński, urodził się w rodzinie inteligenckiej w 1829 r. w Białej Podlaskiej. Miał brata i dwie młodsze siostry. Maturę uzyskał w Płocku. Studiował na wydziale budownictwa przy Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie.

- Gdy był młodym człowiekiem cechowała go obojętność wobec Boga - mówi o. Maciej Kosiec, dominikanin.

Po ukończeniu studiów, w 1848 r. wstąpił do klasztoru kapucynów, przyjmując imię zakonne Honorat. Założył szereg zgromadzeń zakonnych. Wspólnoty te podejmowały prace charytatywne i apostolskie m. in. wśród młodzieży szkolnej i rzemieślniczej, w fabrykach, wśród ludu wiejskiego, w przytułkach dla ludzi starych i upośledzonych.

Po powstaniu styczniowym, w 1864 r. skasowano klasztor, w którym Honorat przebywał. Zakonników, wśród nich i o. Honorata, wywieziono do Zakroczymia i tam poddano rozmaitym represjom. Honorat nie ugiął się, ufając Opatrzności Bożej.

Ostatecznie osiadł w Nowym Mieście nad Pilicą. Pozbawiony słuchu i cierpiący fizycznie resztę lat spędził na modlitwie i kontemplacji. Wyczerpany pracą apostolską zmarł w opinii świętości 16 grudnia 1916 r.

16 października 1988 r. beatyfikował go Jan Paweł II. Honorat jest głównym patronem diecezji łowickiej. W ikonografii przedstawiany jest w habicie kapucynów.