Myślałem o nim przy potężnych murach leżajskiego klasztoru, gdy brat Władysław pokazywał nam wnętrze ula i kotłowaninę kilkudziesięciu tysięcy pszczół… Bernard z Clairvaux, którego okrzyknięto Doktorem Miodopłynnym, jest patronem pszczelarzy. Jego przyjście na świat poprzedziło proroctwo. Pod koniec XI wieku w zamku Fontaine pod Dijon Alecie, żonie rycerza Tescelina, przyśnił się biały pies pokryty rudymi plamami, odganiający agresywnych intruzów. Pustelnik mieszkający w okolicy wyjaśnił, że kobieta urodzi chłopca, który, gdy dorośnie, będzie z żarliwością bronił wiary i Kościoła.

Promieniowanie świętości

Urodził się 930 lat temu w rycerskim rodzie. Jego ojciec pragnął, by syn zrobił karierę na dworze księcia Burgundii. Ku zaskoczeniu najbliższych Bernard wybrał jednak inną drogę. – Gdy zastanawiał nad wyborem zakonu, kilkunastu starych, schorowanych i zabiedzonych cysterskich mnichów z Cîteaux przeżywało kryzys zaufania w opatrzność Boską – opowiada Rafał Tichy, autor książki „Ukryte oblicze”. – Minęło niecałe 30 lat od założenia przez św. Roberta z Molesme zakonu cystersów. Nowi kandydaci nie przybywali, a starzy zakonnicy umierali. Dla opata Stefana był to niepokojący znak, że być może nowy zakon nie jest Bogu potrzebny i należy zawrócić z obranej drogi. W okolicy, w której mieszkał Bernard, krążyły mrożące krew w żyłach opowieści o sposobie życia zakonników. Mówiono: „Do Cîteaux idzie się po to, by umrzeć”. To, co innych odpychało, Bernarda zaczynało coraz bardziej pociągać…