Jacek Dziedzina: Rozmawiam z proboszczem polskiego Twittera?

Ks. dr Janusz Chyła (śmiech): Nie, czuję się jednak proboszczem realnej parafii w Chojnicach. Nie mam żadnego dekretu na bycie proboszczem wirtualnej parafii. Ostatnio w czasie obrony pewnej pracy naukowej w Opolu też padło pytanie o proboszczowanie na Twitterze, ale w świetle prawa kanonicznego oczywiście nic takiego nie występuje, a ja traktuję ten tytuł z przymrużeniem oka.

Codziennie wypuszcza Ksiądz w internetowy obieg nawet kilka tweetów – fragmentów Biblii, czyichś wypowiedzi, ale również swoich, często dosadnych komentarzy. Skąd ta aktywność?

Święty Paweł wykorzystywał Areopag, a polecenie Jezusa, by iść na krańce ziemi, pewnie dotyczy też tego wirtualnego kontynentu.

Ewangelizacja przez Twittera działa?

Ewangelizacja, która prowadzi do sakramentów, dokonuje się przede wszystkim w świecie realnym, więc trudno mówić o twitterowej ewangelizacji w sensie ścisłym, chociaż są takie spotkania w sieci, które kończą się i dobrą rozmową, i spowiedzią, powrotem do Pana Boga. Czasem ktoś mi napisze albo kogoś spotykam i on mi mówi, że to, co napisałem, było dla niego ważne, że umocniło go w jakimś przekonaniu. Takich sygnałów mam dużo. Niestety, Twitter dzisiaj wygląda inaczej niż parę lat temu, gdy zaczynałem tę aktywność. Teraz to często takie boksowanie się na poglądy.

Czy takie twitterowe dyskusje kogokolwiek do czegoś przekonują, otwierają drzwi do dalszej rozmowy? Bo ja mam wrażenie, że to narzędzie do przekonywania przekonanych i zarazem zrażania nieprzekonanych.

Większość ludzi wchodzących w przestrzeń mediów społecznościowych jest w swoich poglądach dość hermetycznie zamknięta. Katolicy nie są oczywiście od tego wolni, zdarza się, że występuje pewien rodzaj religijnego zacietrzewienia. Polega on między innymi na kwestionowaniu nauczania papieża. Czas związany z pandemią pokazał, że polaryzacja dwóch skrajności, również w Kościele, bardzo się pogłębiła.