Bardzo potrzebna jest ta książka. Papież z Argentyny z pokorą pisze o papieżu Polaku.

Gdy 16 października 1978 r. nazwisko Wojtyła padło z głośników w kontekście słów „Habemus papam”, prowincjał jezuitów jechał samochodem. „Od razu ogromnie mi się spodobał. Od razu zjednał sobie moją wielką sympatię” – opowiada o papieżu „z dalekiego kraju” papież „z końca świata”.

W pasjonującym wywiadzie (czyta się jednym tchem!) Jorge Bergoglio wspomina pierwsze spotkanie z Karolem Wojtyłą („Było bardzo przejmujące; podniosło mnie na duchu w mrocznym momencie mojego życia”), zdradza niedostępne dla Jana Kowalskiego kulisy konklawe i chwilę wyboru na stolicę Piotrową („Odmawiałem wtedy Różaniec i czułem ogromny spokój. Spokój, który od tamtej pory nieustannie mi towarzyszy”) i szczerze opowiada o otwartości na Boga i człowieka, którą zaraził go Jan Paweł II.

Najważniejsze zdanie? „W Apokalipsie Jezus mówi, że stoi u drzwi i kołacze. W tekście Biblii niewątpliwie chodzi o to, że puka On z zewnątrz, aby wejść. Lecz myślę o przypadkach, gdy Jezus puka od wewnątrz, aby pozwolić Mu wyjść na zewnątrz. Egocentryczny Kościół rości sobie prawo do zatrzymania Jezusa dla siebie i nie dopuszcza do tego, aby wyszedł On do innych”.

Marcin Jakimowicz