Ta pobożna legenda opowiada o prawdziwym wydarzeniu, do którego doszło w roku 1682. Rok wcześniej król Fezu (dziś miasto w Maroku) Muley Ismael zdobył La Mámorę (dziś Mehdia w Maroku), hiszpańską fortecę w Afryce Północnej. W ręce zwycięzcy dostało się nie tylko kilkuset obrońców fortecy, ale także 17 dzieł sztuki zrabowanych z miejscowego kościoła. Najcenniejszym z nich była rzeźba przedstawiająca Jezusa, pochodząca z pierwszej połowy XVII wieku, ciesząca się wielkim kultem miejscowych chrześcijan. Legenda opowiada, że muzułmanie bezcześcili ją i włóczyli końmi po dziedzińcu. Zakonnik z tej legendy to z kolei trynitarz bosy, o. Pedro de los Angeles. Jego zakon został założony w czasach wypraw krzyżowych z intencją wykupywania z muzułmańskiej niewoli jeńców chrześcijańskich.

Każdemu wykupionemu trynitarze zawieszali na szyi swój szkaplerz. 17 uratowanych rzeźb również udekorowano takimi szkaplerzami i w uroczystej procesji wprowadzono je do Madrytu, gdzie powitał trynitarzy i podziękował im król Hiszpanii Karol II. Monarcha i inne ważne osoby otrzymali w prezencie większość figur, trynitarze zostawili sobie jednak Jezusa. Wierni nie tylko w ich świątyni w Madrycie, ale w całym katolickim świecie zaczęli otaczać rzeźbę czcią. Wieść o cudownym wydarzeniu szybko obiegła bowiem całą Europę, wywierając wielkie wrażenie zwłaszcza w tych krajach, które również narzekały na trudne muzułmańskie sąsiedztwo. Już trzy lata później król Jan III Sobieski sprowadził trynitarzy do Polski.