Najczęstsza pomyłka? Traktujemy owoce Ducha Świętego jak dary, prezenty. Wielokrotnie słyszałem ludzi, którzy proszą o nie, sądząc, że „uprzejmość i cierpliwość” (co to jest?) spłyną na nich z nieba przy dźwiękach fugi Bacha. A owoce, jak powszechnie wiadomo, nie wyrastają z dnia na dzień. Potrzebują sporo czasu. I pielęgnacji. Jak mawia mój znajomy Łukasz Nauman: „Pan Bóg umieścił człowieka w ogrodzie, a nie w fabryce”.

Lista w liście

Pisze o nich św. Paweł w słynnej wyliczance do Galatów: „Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5,22-23).

− W przygotowaniu do bierzmowania wtłaczamy do głów młodzieży: „dary Ducha Świętego”. Sprytni duszpasterze robią nawet wieszane „dekoracyjne ściągi” z siedmioma wypisanymi darami Parakleta. Można powiedzieć, że w Kościele mamy je, lepiej lub gorzej, opanowane. Inaczej jest z owocami Ducha, o których w praktyce duszpasterskiej mówi się pobieżnie – przypomina ks. dr Tomasz Szałanda z Warmii. – Dlaczego Paweł pokusił się o listę owoców Ducha? Bo we wspólnocie galackiej zapanował duchowy chaos: „Biegliście tak wspaniale! Kto przeszkodził wam trwać przy prawdzie?”. Doprowadził „do wzajemnego kąsania i pożerania”, „próżnej chwały, wzajemnego drażnienia i zazdrości”. Tymczasem – przypomina Paweł – „Chrystusowi” (czyli chrześcijanie) winni być od tego rodzaju zachowań wolni. Mają żyć inaczej: duchowo, przemieniani przez Ducha Świętego. Mają owocować!