Nazywał siebie „tułającym się z miejsca na miejsce bezdomnym pielgrzymem” (strannikiem), a cały jego majątek stanowiły „na plecach torba sucharów, za pazuchą święta Biblia”. Wyruszył z rodzinnej wsi, położonej w centralnej części Rosji około 350 km na południe od Moskwy, bo na serio przejął się słowami Jezusa: „dziś, jutro i pojutrze muszę być w drodze” (Łk 13,33). I uczynił to celem swojego życia.

Na półki sklepowe trafiło pierwsze pełne wydanie tłumaczonych na wiele języków „Opowieści pielgrzyma”. Książka Wydawnictwa M przedstawia w bardzo przystępny sposób praktykę modlitwy nieustannej, zwanej też wewnętrzną, Jezusową czy modlitwą serca.

Nieustannie się modlić? Czy to naprawdę możliwe? „Gdyby to było niemożliwe i nieprzeparcie trudne, to Bóg nie nakazałby tego wszystkim” – bez zbędnego owijania w bawełnę odpowiada opisany w książce pielgrzym. I dodaje: „Stoisz czy siedzisz, chodzisz czy leżysz, nieustannie mów: »Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nade mną!«. Wzywania imienia Bożego należy nauczyć się lepiej niż oddychania. Ta metoda nieustannej modlitwy jest dogodna, łatwa i dostępna dla każdego, jeśli ma choć odrobinę ludzkich uczuć”.

Twarz jak głaz