Historia parafii w Kulsarach

Parafię w Kulsarach zaczęliśmy organizować w listopadzie 2003 r. Kulsary to czterdziestotysięczne miasto oddalone o 230 km. od Atyrau U początku tej parafii stoi ochrzczony przez zmarłego już księdza Lorenza Gawola - Amantaj – Kazach z pochodzenia. Kilka razy przyjeżdżał on do Atyrau na Mszę św., w końcu kiedyś powiedział, że może lepiej byłoby, gdyby założyć parafie w Kulsarach, wtedy łatwiej będzie innym tamtejszym katolikom uczestniczyć w życiu kościelnym.

10 listopada 2003 r. kupiliśmy w 5 mikrorajonie Kulsarów małe dwupokojowe mieszkanie. Rzeczywiście znalazło się w Kulsarach kilkanaście osób katolickiego pochodzenia. Rozpoczęliśmy ich przygotowanie ich do sakramentów św. i cotygodniowe wyjazdy do Kulsar.



Parafie pod wezwaniem „Bożego Miłosierdzia” udało się nam zarejestrować po szeregu perypetiach dopiero 21 maja 2004 r. Pierwszym administratorem parafii został ks. Dariusz Buras. Z pewnej perspektywy można powiedzieć, że to, co rozpoczyna się z trudnościami, przynosi często dobre owoce. Po krótkim czasie okazało się, że modlący się nie mieszczą się w niedziele i święta w naszym mieszkaniu. Stało się jasne, że będziemy musieli się postarać o inne lokum.

28 lutego 2005 r. kupiliśmy dom z małym kawałkiem ziemi, który kiedyś był budowany jako sklep. Potem dobudowano do niego kuchnię, pokój i garaż. Dom wymagał dosyć gruntownego remontu, ale cieszyliśmy się bardzo, że mamy wreszcie niezależne pomieszczenie, gdzie będzie mieściło się więcej ludzi i my będziemy spokojniej mogli sprawować Mszę św. nikomu nie przeszkadzając. Ks. Dariusz zaadoptował jeden z pokoi na kaplicę i mogliśmy przenieść się „na swoje”. Dokonaliśmy zmian w dokumentach rejestracyjnych parafii i rozpoczęliśmy sprawowanie Mszy św. w naszym domu modlitwy.



Kulsary są oddalone o około 100 km. od Tengizu – największego w Kazachstanie i jednego z największych na świecie pól naftowych. Od samego początku naszej działalności w Atyrau staraliśmy się tam dotrzeć z nasza posługą duszpasterską. Nie było to łatwe, mimo, że pracuje tam m.in. wieku katolików: Amerykanie, Filipińczycy, Irlandczycy, Polacy, katolicy z Kazachstanu. Założenie parafii w Kulsarach skróciło znacznie dystans do Tengizu. Po wielu staraniach od wiosny 2005 r. rozpoczęliśmy sprawowanie Mszy św. dla nich na osiedlu „Szanarak”. Początkowo liturgia odbywała się co dwa tygodnie w sali dla szkoleń BHP. Następnie przenieśliśmy się do sali kinowej. Obecnie Msza św. jest tam sprawowana w każdą niedzielę o godz. 10:00.

Kolejnym krokiem w rozwoju parafii były przygotowania do przebudowy domu. Plany generalnego remontu zostały opracowane wspólnymi siłami ks. Janusza Kalety i Jozefa Szegedi, dyrektora firmy „Rona Stroy”, który wcześniej wybudował w Atyrau nasz kościół, centrum duszpasterskie i dom sióstr. Prace remontowe rozpoczęliśmy na dobre w lipcu 2006 r. Trwały one z zimową przerwą do października 2007 r.



2 maja 2006 r. ks. Dariusz Buras w związku z objęciem funkcji ojca duchownego w Wyższym Międzydziecezjalnym Seminarium Duchownym w Karagandzie został zwolniony z funkcji administratora parafii w Kulsarach. Jego miejsce zajął ks. Cezary Komosiński, który po zakończeniu remontu domu modlitwy na stałe przeniósł się do Kulsarów.



Kaplica, która powstała po wyburzeniu ścianek działowych w dawnym sklepie i zlikwidowaniu drugiego piętra ma 56 m2. wraz z chórem może pomieścić nawet 70-80 osób. Udało się nam sprowadzić do niej marmurowy ołtarz, ambonkę i chrzcielnicę wykonane w Polsce w zakładzie kamieniarskim pana Krzysztofa Czarnoty. Obraz Jezusa Miłosiernego wykonany przez Dorotę Piwowarczyk ufundował o. Jerzy Karpiński SJ, były prowincjał rosyjskiej prowincji ojców jezuitów, który obecnie jest spowiednikiem w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie na Łagiewnikach. Mamy też w kaplicy prawdziwe kościelne ławki przywiezione z Polski.



W domu parafialnym mieści się także mieszkanie dla księdza, kancelaria parafialna, kuchnia i sala wielofunkcyjna, w zależności od potrzeb może być wykorzystywana do katechezy, czy spotkań parafialnych. W tamtejszych warunkach wielkim osiągnięciem jest posiadanie własnego wodociągu, systemu centralnego ogrzewania i podgrzewania wody. Łazienka, w której jest zawsze woda i do tego także ciepła to w Kulsarach duży luksus.

Zakup domu modlitwy stal się możliwy dzięki dotacji Stolicy Apostolskiej, natomiast jego przebudowa została wykonana dzięki dotacji niemieckiej organizacji Renovabis oraz firmy „Yeskert Kyzmet Rutledge” (Rutledge H2S), która pokryła dużą część naszych wydatków. Pozostałe środki zdobyli księża Cezary Komosiński i ks. Dariusz Buras oraz bp Janusz Kaleta. Wszystkim naszym dobroczyńcom jesteśmy bardzo wdzięczni i obiecujemy modlitewną pamięć.



Tekst i zdjęcia otrzymaliśmy od ks. Dariusza Burasa [Centrum Formacji Misyjnej].