Pantomima misyjna

W równych odległościach od siebie stoją na scenie cztery postacie ubrane w czarne płaszcze. Na twarzach mają czarne maski, a na piersiach czarne serca. Stoją tyłem do publiczności.

Chór nuci melodię: „Nie było miejsca dla Ciebie”

Na scenę wchodzi brzemienna Maryja, którą wspiera św. Józef. Podchodzą do pierwszej postaci w płaszczu.
Zza sceny rozlega się odgłos pukania do drzwi.

Postać odwraca się od przybyszów i staje przodem do publiczności. Krzyżuje ręce na piersiach tak, żeby nie zasłaniać serca.

Maryja i św. Józef podchodzą do drugiej postaci.
Znowu rozlega się odgłos pukania do drzwi.

Postać odwraca się od przybyszów i staje przodem do publiczności. Krzyżuje ręce na piersiach tak, żeby nie zasłaniać serca.

Maryja i św. Józef podchodzą do trzeciej postaci.
Słychać odgłos pukania do drzwi.

Postać odwraca się od przybyszów i staje przodem do publiczności. Krzyżuje ręce na piersiach tak, żeby nie zasłaniać serca.

Maryja i św. Józef podchodzą do ostatniej postaci w płaszczu.
Rozlega się odgłos pukania do drzwi.

Ta postać również odwraca się od przybyszów i staje przodem do publiczności. Krzyżuje ręce na piersiach tak, żeby nie zasłaniać serca.

Chór głośno śpiewa kolędę: „Nie było miejsca dla Ciebie”

Maryja i św. Józef siadają na tyłach sceny. Czwarta postać podchodzi i zasłania płaszczem Świętą Rodzinę. Kiedy chór śpiewa, Maryja układa na płaszczu, chuście lub w kołysce narodzone Dzieciątko. Postać w płaszczu odsłania Świętą Rodzinę.

Chór nuci melodię: „Cicha noc”





Chór nuci melodię: „Cicha noc”

Święty Józef zapala dużą świecę. Postać w płaszczu siada za Świętą Rodziną. Maryja zapala od dużej świecy małe świeczki (mogą być podgrzewacze). Pierwszą z nich podaje siedzącej postaci, która przyjmuje światełko, stawia przed sobą, zdejmuje maskę i odwraca serce na drugą czerwoną stronę. Pozostałe postacie w płaszczach odwracają się w stronę Dzieciątka. Maryja wyciąga dłoń z zapaloną świeczką w kierunku postaci. Osoba stojąca najbliżej Niej, podchodzi i podobnie jak pierwsza przyjmuje światło, następnie siada obok Świętej Rodziny, zdejmuje maskę i odwraca serce na czerwoną stronę. Pozostałe dwie postacie kolejno podchodzą po świeczki.

Chór głośno śpiewa: „Wesołą nowinę bracia słuchajcie”

Na scenę wbiegają trzej pasterze. Rozglądają się, szukając Świętej Rodziny. Kiedy ją zauważają, padają na kolana, zostawiają dary (owieczkę i futerko, którym Maryja przykrywa Dzieciątko), kłaniają się i w podskokach wybiegają ze sceny. Teraz wchodzą Trzej Królowie. Wpatrując się w niebo, błądzą przez chwilę po scenie. Kiedy stają przed Świętą Rodziną, oddają pokłon Dzieciątku i zostawiają dary (trzy skrzyneczki). Wychodząc radośnie gestykulują rękoma, wymieniają uściski.

Chór nuci melodię: „W żłobie leży” lub „Venite, adoremus” (Pakistan)*

Na scenę wchodzi postać w czarnym płaszczu, z maską na twarzy. Ciągnie za sobą związane sznurem dziecko, które upada. Wtedy postać odrzuca sznur i wychodzi. Maryja zapala świeczkę i podnosi ją w kierunku dziecka. Wszyscy przy żłóbku również wyciągają dłonie w stronę dziecka, które chce się podnieść, ale nie może. Maryja spuszcza głowę, odstawia świeczkę, kryje twarz w dłoniach.

Na scenę wchodzi drugie dziecko w podartym ubraniu. Słania się ze zmęczenia. W ręku niesie pusty kubek. Upada obok związanego dziecka. Maryja wykonuje ten sam gest co poprzednio – zapala świeczkę i wyciąga dłoń w stronę dziecka. Wszyscy przy żłóbku robią to samo. Dziecko próbuje się podnieść, ale nie może się poruszyć. Maryja spuszcza głowę, odstawia świeczkę i kryje twarz w dłoniach.

---

* Kolęda „Venite, adoramus” dostępna na płycie CD „Z kolędą przez świat”, Wydawnictwo Missio-Polonia.





Chór nuci melodię: „Mizerna cicha” lub „Mama wa Nzambwe” (Zair)*

Na scenę wchodzi trzecie dziecko z przepaską na oczach. W jednej ręce trzyma zabawkę-karabin, drugą ma zabandażowaną. Przestraszone zasłania się rękoma przed niewidzialnym wrogiem, robi kilka kroków, po czym siada blisko leżących dzieci i chowa głowę między kolana. Maryja ponownie zapala świeczkę i wyciąga dłoń w jego stronę. Wszyscy przy żłóbku czynią podobnie. Dziecko nie porusza się. Maryja spuszcza głowę, odstawia świeczkę i kryje twarz w dłoniach.

Na scenę wchodzi czwarte dziecko z wielkim koszem na plecach. Siada niedaleko dziecka z karabinem. Ściąga kosz, ociera pot z czoła, kładzie się na ziemi, zwija w kłębek i zasypia. Maryja powtarza poprzednie gesty: zapala świeczkę, wyciąga dłoń w stronę dziecka. Wszyscy przy żłóbku także wyciągają dłonie w jego kierunku. Dziecko nie porusza się. Maryja spuszcza głowę, odstawia świeczkę i zakrywa twarz dłońmi.

Chór nuci melodię: „Oj Maluśki, Maluśki”

Na scenę wchodzi piąte dziecko w stroju z liści. Na szyi ma zawieszone amulety, a w rękach trzyma książkę. Rozgląda się po scenie, podchodzi do publiczności, raz po raz cofa się wystraszone, podnosi do góry amulet, jakby chciało odgonić od siebie „złe moce”. Po chwili siada w końcu sceny i ogląda książkę, przewracając ją do „góry nogami”. Co pewien czas z przestrachem podnosi raz jeden, raz drugi amulet. Maryja, jak poprzednio, kieruje w jego stronę dłoń z zapaloną świeczką. Wszyscy przy żłóbku także wyciągają do niego dłonie. Dziecko odkłada książkę, podnosi rękę w ich kierunku, ale nie może dosięgnąć świeczki, boi się jednak wstać. Maryja opuszcza głowę, odstawia świeczkę i kryje twarz w dłoniach.

Muzyka: współczesna piosenka z rodzaju techno

Na scenę wchodzi dziecko z słuchawkami na uszach. Na piersiach ma czarne serce. Porusza się w rytm muzyki, zdejmuje koszulę, skacze po niej i straszy publiczność. Po chwili zauważa Świętą Rodzinę. Przystaje…

Muzyka powoli cichnie.

---

* Kolęda „Mama wa Nzambwe” dostępna na płycie CD „Z kolędą przez świat”, Wydawnictwo Missio-Polonia. Chór zaczyna nucić melodię: „Jezu malusieńki”

Chłopiec zdejmuje słuchawki i powoli zbliża się do Świętej Rodziny, po czym ogrzewa dłonie nad dużą świecą. Maryja podaje mu małą świeczkę, a on kłania się Dzieciątku i siada obok Świętej Rodziny. Odwraca serce z czarnej na czerwoną stronę.

Muzyka: współczesna piosenka z rodzaju pop (np. „Narcyz” zespołu Łzy)

Na scenę wchodzi dwójka dzieci. Na piersiach mają czarne serca. Popychają się, wygrażają sobie, jedno płacze, drugie się wyśmiewa. W końcu wdają się w bójkę. Muzyka cichnie, dzieci przestają walczyć.

Chór: „Lulajże Jezuniu”

Dzieci w osłupieniu patrzą na Świętą Rodzinę. Maryja w ich stronę wyciąga dłonie ze świeczkami. Dzieci podchodzą, klękają, przyjmują świeczki, podają sobie dłonie, siadają obok i odwracają serca na czerwoną stronę.

Głos zza sceny: „Narodził się wam Zbawiciel, całego świata Odkupiciel! Poznaliście Jego miłość, przyjęliście Jego światło! Idźcie, idźcie do tych, którzy Go nie znają, którzy na Niego czekają. Idźcie głosić Dobrą Nowinę, zanieście im Bożą Dziecinę”.

Chór: „Ani brat mój, ani siostra tylko, Panie, ja”

Dzieci zebrane przy Świętej Rodzinie wstają, zakładają koszulki z logo Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci, z rąk Maryi biorą zapalone świeczki i podchodzą do dzieci z krajów misyjnych. Dwoje rozwiązuje dziecko-niewolnika i podają mu świeczkę, biorą go za ręce i prowadzą do Świętej Rodziny.

W tym czasie kolejna dwójka dzieci w koszulkach PDMD podchodzi do dziecka z przepaską na oczach i zdejmują mu ją. Dziecko oddaje karabin i przyjmuje świeczkę. W międzyczasie dziecko-żołnierz i dziecko-niewolnik zakładają koszulki PDMD i przyłączają do innych pomagających. Troje dzieci w koszulkach PDMD podchodzi do dziecka z wielkim koszem, stają nad nim tworząc jakby dach (dom).

Trzecie dziecko PDMD podchodzi do dziecka z książką i amuletem. Podaje mu świeczkę, dziecko-analfabeta najpierw odsuwa się z przestrachem, potem ostrożnie wyciąga dłonie, ogrzewa się jej ciepłem, uśmiecha, po czym zdejmuje amulet.

Czwarte dziecko PDMD podnosi książkę, nachyla się nad dzieckiem-analfabetą i coś mu tłumaczy.

Piąte dziecko PDMD klęka przed dzieckiem-robotnikiem, które budzi się i przyjmuje świeczkę. Pozostałe dzieci w koszulkach PDMD podchodzą do dziecka z kubkiem, podają mu lekarstwo (małą buteleczkę z wodą), okrywają je kocem, podnoszą, przytulają i podają świeczkę.

Następnie wszystkie dzieci podchodzą do Maryi z Dzieciątkiem.

Chór: „Dzisiaj w Betlejem”

Na zakończenie dzieci schodzą do publiczności i podają im małe świeczki (mogą to być serca z piernika albo pamiątka kolędowania – peruwiańska szopka)

***

Rekwizyty: tradycyjne stroje Świętej Rodziny, królów i pastuszków. Cztery postacie: czarne płaszcze, serca dwukolorowe (po jednej czarne, po drugiej czerwone), maski z papieru A4 (miejsca wycięte na oczy, narysowana posępna mina).

Dekoracja:
1. Scenę można udekorować niebieskim materiałem z przypiętymi gwiazdkami, żeby wyglądała jak rozgwieżdżone niebo

2. Jeśli scena jest duża, to w miejscach, gdzie zatrzymają się dzieci z krajów misyjnych, można postawić krzesło (taboret) zasłonięte materiałem koloru kontynentu z przyczepioną mapą i napisem „Dzieci Afryki (Azji, Ameryki Południowej, Oceanii) czekają na Ciebie”

3. W związku z jubileuszem PDMD w Polsce zachęcamy do umieszczenia w dekoracji następujących napisów:
„Dzieciątko Jezus patronem Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci”
„Jesteśmy misjonarzami Jezusa”
„Zapraszamy wszystkie dzieci i dorosłych na 150. urodziny PDMD w dniach 6-7 czerwca 2008 do sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach”

Inne propozycje: w miejsce chóru może być instrument, np. skrzypce lub flet.

4. Plan sceny