Niezwykły świadek

W Światowy Dzień Misyjny - 21 października - tradycyjnie już dla wspólnoty parafialnej na Poczekajce odbył się „Wieczór misyjny” pod hasłem „Wszystkie kościoły dla całego świata”.

Rozpoczął się szczególną rozmową. Na scenie pojawiła się niemłoda już, uśmiechnięta kobieta. Ubrana skromnie, z krzyżem na piersiach. To Siostra Cecylia ze zgromadzenia Sióstr Misjonarek Afryki (tzw. Siostry Białe).

Podczas prowadzonej przez Siostrę Małgorzatę i Brata Łukasza rozmowy obecni usłyszeli o szczególnym rodzaju powołania do posługi na misjach i pracy wśród społeczności w Afryce. Siostra Cecylia opowiedziała o zabawnych historiach, związanych z niezrozumiałymi dla niej początkowo zachowaniami, wynikającymi z odmienności kulturowej. Mówiła nawet o tak prozaicznych sprawach, jak konieczność przełamywania oporów przed wszelkimi robakami, których w Afryce jest przecież znacznie więcej niż w Polsce.

Obok tych słów padły oczywiście te mówiące o bardzo trudnych sytuacjach, które Siostra napotykała podczas pracy na misjach. Często stykała się ze śmiercią, chorobami i beznadziejnymi sytuacjami, spowodowanymi niemożliwością pomocy z powodu braku dostępu do leków. Mówiła również o nieporównywalnej biedzie, która początkowo szokując, później okazuje się niestety codziennym elementem życia w Afryce.

Podzieliła się także swoimi osobistych niełatwymi doświadczeniami, wymagającymi wielkiej pracy i wytrwałości oraz bezgranicznego zaufania Bogu. Obecni siedzieli zasłuchani...

Życie zamknięte w obrazie

Podczas tej rozmowy odbył się pokaz zdjęć z Afryki, na których można było zobaczyć m.in. Siostrę Cecylię podczas jej pracy. Wypowiadane przez nią słowa o byciu misjonarką stały się komentarzem do wyświetlanych obrazów. Pozwoliło to słuchającym wejść jeszcze głębiej w klimat pracy misyjnej, środowiska pracy, trudów ewangelizacji oraz odmienności kultury i przyrody.

Podczas trwania wieczoru misyjnego uruchomiony został także kiermasz misyjny, na którym można było zakupić przywiezione przez Siostry Białe pamiątki z Afryki oraz książki.

Reportaż?

Następnie przyszedł czas na przezabawną inscenizację, przygotowaną przez Kapucynów, Siostry oraz dzieci - pod kierunkiem Brata Cezarego. W kolejnych scenkach zobaczyliśmy Rosję, Amerykę Południową oraz Afrykę widzianą oczami niesamowitego reportera, w którego wcielił się Brat Marcin. Ukazane z przymrużeniem oka i z dużą dawką żartu scenki przeniosły nas w świat mroźnej Rosji, kłopotów w rodzinie afrykańskiej oraz życia Indian.

W humorystycznej konwencji i zabawnych dialogach udało się zawrzeć i zaakcentować bardzo realne problemy, z jakimi spotykają się misjonarze. Przedstawione zostały m.in. brak kapłanów w niektórych regionach, konieczność pomocy w ramach opieki medycznej, a także problemy z dostępem do edukacji w krajach Trzeciego Świata.

Muzyka miłości

Ostatnim punktem programu był niesamowity koncert. Zapowiedział go obecny tego dnia Brat Marcin Radomski, na co dzień pełniący funkcję referenta misyjnego Warszawskiej Prowincji Kapucynów, będący współorganizatorem wieczoru. Zespół Czarna Mamba i Bracia Kapucyni włożyli wiele pracy w przygotowanie się do tego, żeby zagrać ze specjalnym gościem - Darkiem Malejonkiem. Na uwagę zasługuje fakt, że nie zagrali wcześniej wspólnej próby! Publiczność bawiła się doskonale przy znanych utworach Maleo Reggae Rockers w tak niecodziennym wykonaniu. Wyszło rewelacyjnie! Maleo wydarzenie to skomentował tak: „Świetny koncert! Z Czarną Mambą, z klerykami - bez próby! Totalny spontan! Szaleństwo!” Zapytany, czy przyjedzie jeszcze kiedyś odpowiedział: „Jasne!”

Papieskie przesłanie

„Wieczór misyjny” wpisał się doskonale w przesłanie papieża Benedykta XVI z orędzia na Światowy Dzień Misyjny 2007 r.: „...pragnę zaprosić cały Lud Boży – pasterzy, kapłanów, zakonników, zakonnice i świeckich – do wspólnej refleksji nad tym, jak pilnie potrzebna i jak ważna jest również dzisiaj działalność misyjna Kościoła. [...] jak pilna jest potrzeba podjęcia na nowo pracy misyjnej w obliczu licznych i trudnych wyzwań naszej epoki.”

Ten wyjątkowy wieczór był czasem na to, żeby w radosnej atmosferze wspólnej zabawy spotkać się z osobami na co dzień pracującymi na misjach i posłuchać ich słów. To także możliwość do tego, by jeszcze bardziej zdać sobie sprawę z konieczności prowadzenia misji oraz wielkiego dzieła i daru jakim one są.