Znaczenie powszechnej współpracy misyjnej w ramach PDRW Jan Paweł II wyjaśnia w encyklice Redemptoris missio: "Liczne są materialne i ekonomiczne potrzeby misji: chodzi nie tylko o założenie Kościoła z najkonieczniejszymi strukturami, jak kaplice, szkoły dla katechistów i seminarzystów, mieszkania, ale także o utrzymanie dzieł charytatywnych i popierających rozwój człowieka, co stanowi bardzo szerokie pole do działania, zwłaszcza w krajach ubogich. Kościół misyjny oddaje to, co otrzymuje; rozdaje ubogim to, co jego bogatsi członkowie oddają mu wielkodusznie do dyspozycji. Pragnę tu podziękować tym wszystkim, którzy z poświęceniem składają dary na dzieło misyjne: ich wyrzeczenia i współuczestnictwo są niezbędne, by budować Kościół i świadczyć o miłości.

Gdy chodzi o pomoc materialną, ważne jest zwracanie uwagi na ducha, w jakim się daje. Dlatego trzeba poddać rewizji własny styl życia: misje wymagają nie tylko pomocy, ale współuczestniczenia w przepowiadaniu i w miłości względem ubogich. Wszystko, co otrzymaliśmy od Boga - tak życie, jak i dobra materialne - nie jest nasze, ale zostało nam dane do użytku. Wielkoduszność w dawaniu musi być zawsze oświecona i natchniona wiarą: wówczas - naprawdę - "Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu".

Światowy dzień Misyjny, mający na celu uwrażliwianie na tematykę misyjną, ale również zbieranie środków materialnych, jest ważnym momentem w życiu Kościoła, gdyż uczy, w jaki sposób należy dawać: "w czasie sprawowania Eucharystii, a więc jako dar złożony Bogu i przeznaczony dla wszystkich misji na świecie".

Dzieło to, jako stowarzyszenie na prawach papieskich, powinno ogarnąć swoim zasięgiem możliwie największą liczbę wiernych, którzy stale i regularnie modliliby się za misje i składali regularnie drobne ofiary pieniężne, np. 1 zł miesięcznie. W założeniu Dzieła od początku chodziło o jego powszechność - aby zarówno w modlitwie, jak i w funduszu uniwersalnej solidarności misyjnej miało swój udział jak najwięcej katolików, również niezamożnych czy wręcz biednych.

Członkowie zwyczajni
Każda zorganizowana grupa PDRW otrzymuje "Misje Dzisiaj" oraz karty członkowskie z odpowiednią modlitwą. Jako formę organizacyjną PDRW poleca się w sposób szczególny tworzenie "piętnastek" Żywego Różańca Misyjnego. Żywy Różaniec tkwi bowiem głęboko w naszej religijnej tradycji i jest najprostszą formą stałej modlitwy w intencjach misji. Przygotowane specjalnie w tym celu tajemnice Różańca Misyjnego pełnią rolę kart członkowskich PDRW.

Organizowanie grup (kół, zespołów, ognisk) lub piętnastek może dokonywać się w ramach wszystkich stowarzyszeń i grup apostolskich w parafii, zgodnie z powszechnym zasięgiem PDRW. Potrzebni są jedynie odpowiedni animatorzy lub zelatorzy, spośród których Proboszcz winien powołać prezesa Papieskiego Dzieła Rozkrzwiania Wiary w parafii.

Członkowie wspierający
Żywy Różaniec w swojej klasycznej formule jest w parafii bardzo ważną i wymagającą codziennego zaangażowania formą apostolstwa modlitwy. Jego członków można włączyć w PDRW według wyżej wyjaśnionej formuły lub zwrócić się do nich o modlitewne i materialne wsparcie misji, zgodnie z założeniami Dzieła, w miesiącu październiku - z okazji Światowego Dnia Misyjnego.

Wtedy to członkami wspierającymi PDRW winni stawać się też wszyscy katolicy zaangażowani w różne dzieła misyjne o charakterze partykularnym, a zatem współpracownicy i przyjaciele konkretnych misji, instytutów misyjnych czy misjonarzy. Niedziela Misyjna jest bowiem dla wszystkich okazją zarówno modlitwy w intencji wszystkich misji na świecie, jak i materialnego wsparcia przez pośrednictwo PDRW nieznanych sobie placówek misyjnych i misjonarzy.

Członkowie honorowi
Członkowie honorowi, którzy wpłacają większą ofiarę na misje, przynajmniej 100 zł, otrzymują systematycznie "Misje Dzisiaj", aby mogli szerzyć ideę współpracy misyjnej w swoim środowisku.

Czas uprzywilejowany

Dzieło prowadzi swą działalność w ciągu całego roku, wzmacniając ją szczególnie w miesiącu październiku. We wszystkich krajach miesiąc ten ma być poświęcony uniwersalnemu dziełu misyjnemu. Punktem kulminacyjnym będzie tu przedostatnia niedziela października, ogłoszona jako Światowy Dzień Misji. Ten dzień będzie obchodzony we wszystkich Kościołach lokalnych jako święto katolickości i powszechnej solidarności. W tym dniu chrześcijanie całego świata wyraźniej uświadomią sobie swą odpowiedzialność za ewangelizację świata.

W Polsce czasem uprzywilejowanym dla PDRW są comiesięczne nabożeństwa misyjne, które winny odbywać się w każdej parafii.

Na mocy dekretu Świętej Penitencjarii z dn. 11 V 1982 r. członkowie PDRW otrzymują przywilej odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami:

• w dniu wpisania się do Dzieła
• w uroczystość Zesłania Ducha Świętego
• w święta: Chrystusa Króla, Zwiastowania Pańskiego, Niepokalanego Poczęcia NMP
• we wspomnienie Nawrócenia św. Pawła (25 stycznia) i św. Franciszka Ksawerego (3 grudnia)

Przy grobie św. Piotra w Rzymie codziennie odprawiana jest Msza św. w intencji wszystkich członków PDRW, tak żywych, jak i zmarłych. Modlą się za nich również misjonarze i wierni w młodych Kościołach na terenach misyjnych w całym świecie.

Młodzież

Z chwilą osiągnięcia dojrzałości chrześcijańskiej, tzn. po przyjęciu sakramentu Bierzmowania, młodzież winna być włączona w PDRW. Jego organizacyjna forma nie jest obca tej młodzieży, która przeszła etap formacji misyjnej w Papieskim Dziele Misyjnym Dzieci. Wśród niej z pewnością znajdą się animatorzy młodzieżowych ognisk PDRW.

Dotarcie do szerokich kręgów młodzieży nie zawsze jest w dotychczasowych formach organizacyjnych możliwe. W związku z tym w wielu krajach Europy proponuje się obecnie powołanie młodzieżowego ruchu misyjnego, a we Włoszech spotkania misyjne młodzieży organizuje się wspólnie z Akcją Katolicką.

W Polsce w 1997 r. pod hasłem: Młodzież dla misji zorganizowane zostało w Niepokalanowie ogólnopolskie spotkanie misyjne młodych z okazji Niedzieli Dobrego Pasterza, która jest w Kościele światowym dniem modlitwy o powołania. W dwa lata później w dniach 1-2 maja 1999 r. odbył się we Wrocławiu I Kongres Misyjny Młodych, zorganizowany przy szerokiej współpracy zgromadzeń zakonnych, zwłaszcza misyjnych.

Jednym z celów Papieskich Dzieł Misyjnych "jest budzenie powołań misyjnych na całe życie" (RMis 84). Stąd też PDRW powinno stwarzać płaszczyznę współpracy wszystkich, którzy prowadzą w Kościele dzieła powołań. Papieskie Dzieła Misyjne mają ze swej natury struktury diecezjalne, jednakże celem, jaki im Ojciec Święty wyznacza, jest też troska o powołania do instytutów misyjnych - powołania "na całe życie".

Niech wam nie zabraknie odwagi - zwraca się do młodych Ojciec Święty - by odpowiedzieć za Izajaszem: Panie, oto ja, jestem gotowy! Poślij mnie! (Iz 6, 8). Czeka was życie pasjonujące, doznacie prawdziwej radości głoszenia Dobrej Nowiny tym braciom i siostrom, których poprowadzicie po drogach zbawienia" (RMis 80).