Choć na co dzień są prawie niewidoczni, pracując w kuchni czy pralni, bez ich służby niemożliwe byłoby funkcjonowanie misji, domów czy wspólnot zakonnych.

Brat Artur Głąb, brat Mariusz Pelak i brat Jan Mężyk są misjonarzami św. Antoniego Marii Klareta. Wykonywali różne zajęcia. Znają pracę ogrodnika, zakrystianina, bibliotekarza, katechety. W Polsce, we Włoszech, na Wybrzeżu Kości Słoniowej są zawsze tam, gdzie ktoś potrzebuje pomocy, dobrego słowa, obecności.

Będąc zawsze do dyspozycji, swoją pracą pomagają kapłanom w głoszeniu Ewangelii. "Synod - czytamy w Vita consecrata - wyraził głęboki szacunek dla życia konsekrowanego, w ramach którego bracia zakonni pełnią różnorakie i cenne posługi uczestnicząc w ten sposób w misji głoszenia Dobrej Nowiny".

Powołanie brata zakonnego nie jest rezygnacją z kapłaństwa, ale inną i równie pełną odpowiedzią na zaproszenie Jezusa do konsekracji. Może dlatego w Kościele obecnie na nowo je odkryto, o czym świadczy coraz częstszy wybór tej właśnie drogi przez ludzi już dojrzałych i wykształconych.