Jubileusz 150 lat Sióstr Świętej Jadwigi Klejnot w koronie

Gdybyśmy przyłożyli ucho do murów tej świątyni, może jeszcze usłyszelibyśmy jego głos – mówił kardynał Henryk Gulbinowicz w kościele pw. NMP na Piasku, wspominając ks. Roberta Spiskego, założyciela jadwiżanek. Wrocław pełen jest jego śladów, a może już wkrótce zyska w nim nowego błogosławionego.

Charakterystyczne, niebieskie welony jadwiżanek podkreślają ich cześć dla Matki Bożej.
Okazją do przypomnienia postaci ks. Roberta były obchody 150-lecia założonego przez niego Zgromadzenia Sióstr św. Jadwigi. Matka Franciszka, przełożona wrocławskiej prowincji jadwiżanek, podkreśla, że jubileusz to czas wracania myślą do początków, czas dziękczynienia – zwłaszcza za ogłoszony 17 stycznia Dekret Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, stwierdzający heroiczność cnót sługi Bożego ks. Roberta Spiskego. – Chcemy coraz lepiej poznawać jego życie, by czerpać z niego przykład i realizować charyzmat, który nam pozostawił – mówi. – Ta myśl przyświecała nam przy planowaniu uroczystości w miejscach związanych z jego osobą i z historią zgromadzenia – w katedrze, gdzie przez lata ks. Robert był kaznodzieją, w kościele NMP na Piasku, gdzie pełnił posługę jako wikary oraz w Trzebnicy, w sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej, którą obrał na patronkę zgromadzenia.

Międzynarodowe święto
Na dziękczynne, jubileuszowe, czerwcowe triduum, do Wrocławia przybyły – na czele z przełożoną generalną matką Wincencją oraz wikarią generalną matką Michaelą – siostry reprezentujące wszystkie prowincje jadwiżanek (dwie polskie: katowicką i wrocławską, niemiecką, duńską, czeską, austriacką), a także placówki na Białorusi. W świętowaniu brali udział m.in. kard. Joachim Meisner z Kolonii, bp Antoni Stankiewicz, dziekan Roty Rzymskiej, biskupi z diecezji wrocławskiej, legnickiej, świdnickiej, zielonogórsko-gorzowskiej. W czasie Eucharystii w katedrze, której przewodniczył abp Marian Gołębiewski, bp Ignacy Dec przypomniał burzliwe losy zgromadzenia dotykanego restrykcjami w czasie kulturkampfu, II wojny światowej i komunistycznych rządów, a jednak rozwijającego się, jak ewangeliczne ziarno gorczycy.

W Trzebnicy kard. J. Meisner mówił o św. Jadwidze, patronce jadwiżanek, jako krzewicielce „kultury krzyża”, wzorze pokory, świadomej, że „wszystko, co ma jako księżna, pochodzi od Boga i otrzymała to dla innych". Obchody zamknęła Eucharystia w kościele NMP na Piasku, której przewodniczył kard. H. Gulbinowicz. – Ks. Robert Spiske to szlachetny kamień w koronie naszej 1000-letniej archidiecezji – podkreślał. Na Ostrów Tumski tego dnia przybyli wraz ze swymi przełożonymi klerycy świdnickiego seminarium, gdzie od niedawna pracują jadwiżanki.




Charakterystyczne, niebieskie welony jadwiżanek podkreślają ich cześć dla Matki Bożej.
Przypominają Niepokalaną
W diecezji wrocławskiej siostry mają swoje placówki we Wrocławiu i w Wawrzeńczycach (w pobliżu Kątów Wrocławskich). Ich wrocławskie przedszkole przy ul. Piwnej – cieszące się wielką popularnością – ma tradycje sięgające samych początków zgromadzenia. W XIX w. działała tu ochronka dla sierot. Potem placówka przybierała różne formy, aż po obecne przedszkole, w którym opieką otaczanych jest ponad 180 maluchów. Siostry angażują się nie tylko w wychowanie dzieci i młodzieży. Wrocławska jadwiżanka s. Dominika świętowała niedawno jubileusz 50-lecia pracy we wrocławskim seminarium. Kto może się poszczycić takim stażem pracy w jednym miejscu?

Kiedy zobaczymy gdzieś siostrę z niebieskim welonem, wiedzmy, że ten kolor to nie przypadek. Niebieska barwa tradycyjnie odnosi się do Matki Bożej. – Zgromadzenie powstało krótko po objawieniach w Lourdes i ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP. Kolor welonu, wybrany przez samego założyciela, nawiązuje do Maryi – tłumaczy s. Bernadetta. O Niepokalanej oraz o św. Jadwidze przypomina także noszony przez siostry medalion z ich wizerunkami.

Sługa Boży ks. Robert Spiske
Urodził się 29 stycznia 1821 r. w Leśnicy koło Wrocławia, jako syn ubogiego szewca. W 1847 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował m.in. w katedrze, w parafiach pw. NMP na Piasku i św. Doroty; jako kaznodzieja, spowiednik, wykładowca w seminarium, katecheta. Zasłynął jako opiekun osieroconych dzieci i młodzieży oraz osób chorych i starszych, pozbawionych opieki. Założył Stowarzyszenie św. Jadwigi, które potem przekształciło się w Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi. Jeszcze za życia nazywany był „apostołem miłości”. Zmarł 5 marca 1888 r. Jego grób znajduje się obecnie w zakonnej kaplicy sióstr jadwiżanek przy ul. Sępa Szarzyńskiego we Wrocławiu.