W wieku 15 lat wstąpić miał Robert do benedyktyńskiego klasztoru w Mortier la Cella, gdzie wkrótce potem został przeorem zgromadzenia.

Podobną, zaszczytną funkcję pełnił następnie w klasztorze pod wezwaniem świętego Michała w Tonnere. Nie było to jednak miejsce, które późniejszy święty wspominać miał najprzyjemniej. Niepokorni mnisi nie chcieli podporządkować jego zarządzeniom, dlatego też Robert szybko opuścił Tonnere i przeniósł się do Aigult.

Stamtąd Robert trafia – na prośbę papieża, Urbana II – do miejscowości Calon, gdzie zostaje przełożonym pustelniczego odłamu benedyktynów. To właśnie spośród mnichów zgromadzonych w Calon – którzy z czasem przenieśli się do Citeaux w Burgundii - wyewoluować miała niebawem pierwsza na świecie wspólnota cystersów... Jak pisał ksiądz Wincenty Zaleski w publikacji „Święci na każdy dzień”: „duchowi synowie św. Roberta wyróżniali się wśród benedyktyńskich swoich braci tym, że żyli w zupełnym ubóstwie, utrzymując się pracą swoich rąk; zachowywali stałe milczenie i otworzyli szeroko bramy dla braci konwersów. Ci właśnie jako fachowcy w różnych dziedzinach (w rzemiośle, w rolnictwie, w pasterstwie, przemyśle, sadownictwie) przyczynili się do podniesienia kultury lokalnej i ogólnoeuropejskiej”.

Zmarł Robert 17 kwietnia 1111 roku. Wraz ze świętymi Stefanem i Alberykiem, jest założycielem zakonu cystersów.