Następne wzmianki o nim w zachowanych do naszych czasów, średniowiecznych dokumentach, informują nas, iż w młodości studiować miał w Paryżu, gdzie zdobył tytuł magistra.

W stolicy Francji spotkał Jordan świętego Dominika, który wywarł na późniejszym błogosławionym tak wielkie wrażenie, iż ten miał odbyć przed nim spowiedź z całego swego życia i wstąpić do dominikańskiej wspólnoty. Wydarzenie to nastąpiło w 1220 roku, a już rok później Jordan został wybrany na prowincjała dominikanów Lombardii, by wkrótce potem – po śmierci Dominika - zostać przełożonym generalnym całego już zakonu.

Pod czujnym okiem świetnego organizatora, jakim okazał się być Jordan, Zakon Kaznodziejski rozkwita. W ciągu niespełna piętnastu lat rządów saksońskiego błogosławionego z 30 domów zakonnych robi się 300, zaś do 300 dotychczasowych braci zakonnych przybywa 3700 kolejnych, w tym wielu studentów i wybitnych intelektualistów z uniwersytetów Kolonii, Paryża, Bolonii i Oksfordu. Wśród nich inny późniejszy święty, Albert Wielki.

Tak dla KAI mówił o bł. Jordanie o. Stanisław Tasiemski, dominikanin:

Warto także wspomnieć, że to właśnie błogosławiony Jordan opublikował regułę dominikanów oraz spisał pierwszy żywot świętego Dominika.

Jordan zmarł utonąwszy w czasie burzy morskiej 13 lutego 1237 roku, kiedy wracał z wizytacji jednego z założonych przez siebie klasztorów w Ziemi Świętej. Z czasem na patrona, czy też opiekuna duchowego obrali go sobie Krzyżacy.