Katecheza na kryzys

Ks. Marceli Cogiel

publikacja 06.02.2009 10:01

Nikt o zdrowych zmysłach pastoralnych i pedagogicznych nie stawia kwestii: religia w szkole czy w parafii. Formy te należy postrzegać jako komplementarne o wzajemnie uzupełniających się zadaniach ewangelizacyjnych i wychowawczych wobec dzieci i młodzieży.

Katecheza na kryzys

Podobnie jak praca opiekuńczo-edukacyjna prowadzona w przedszkolach i szkołach znajduje w wielu sytuacjach kontynuację w ochronkach dla dzieci, świetlicach środowiskowych, klubach parafialnych itp. O czym traktował m. in. „GN” z 1 lutego w materiałach zatytułowanych: „Dziecko to nie trybik maszyny” i „Katecheza zamiast mandatu”. To wszystko wymaga jednak zdynamizowania katechezą dorosłych.

Wielka szansa Kościoła
Parafia może być ośrodkiem formacji dorosłych, którzy i od siebie mogą się wiele nauczyć. Jednym z priorytetowych zadań jakie stoją dziś przed duszpasterstwem jest zadanie tworzenia i umacniania prawdziwie chrześcijańskich środowisk, w których Bóg i wiara coś autentycznie znaczą i które dają człowiekowi silne wsparcie w jego chrześcijańskiej egzystencji.

Dobrą okazją do spotkania formacyjnego może być katechizacja rodziców dzieci należących do różnych grup parafialnych, jak np. ministrantów, lektorów, scholii, spotkania z rodzicami dzieci należących do tej samej grupy katechetycznej z okazji niektórych świąt kościelnych, np. Bożego Narodzenia czy Wielkanocy.

Katecheza rodziców jest wielką szansą Kościoła. Katechizacja rodziców – zwłaszcza tych, którzy borykają z problemami wychowawczymi – powinna stanowić priorytetową grupę formacji dorosłych. Jakkolwiek występują pewne różnice w oczekiwaniach i potrzebach uczestników uwydatnia się to samo założenie: podstawowym sposobem formacji rodziców winno być systematyczne wyjaśnianie wiary, dokonujące się w regularnie organizowanych spotkaniach, konferencjach, cyklach wykładów, koncentrujących się na poszczególnych prawdach wiary, życia modlitewno-sakramentalnego w rodzinie oraz tradycji chrześcijańskiego modelu wychowania.

Budzić świadomość
Formacja katechetyczna dorosłych, ze szczególnym uwzględnieniem rodziców i ich powołania, przybiera różne formy. Przede wszystkim jest to katechizacja rodziców posiadających dzieci w wieku przedszkolnym, w wieku szkoły podstawowej i młodzieży.

Chodzi o budzenie świadomości, że zadania katechetyczne, których się podejmują, nie są czymś nowym i nie stanowią ich dodatkowego obciążenia, ale są bezpośrednio związane z chrześcijańskim rodzicielstwem.

Rodzice winni wiedzieć, że realizacja katechezy jest wtopiona w rytm codziennego życia, a stanowią o niej zwłaszcza relacje między rodzicami i dziećmi. Ponadto katecheza dorosłych ma za zadanie umożliwić uczestnikom doświadczenia życia osobowego, życia wiary i wyjaśniać w jej świetle problemy wynikające z tych doświadczeń po to, by w chrześcijaninie obudziło się prawdziwe pragnienie przekształcenia własnego życia.

Jako odpowiedź na rozszerzający się kryzys tożsamości katecheza dorosłych musi w swoich celach dążyć do tego, aby pomóc odkrywać życiowe wymiary wiary. Chodzi o to, aby ukazywać kwestie istotne mające związek z życiem i potwierdzać tożsamość dzisiejszego chrześcijanina.

Międzynarodowa Rada do Spraw Katechezy w dokumencie „Katecheza dorosłych we wspólnocie chrześcijańskiej”. (Rzym 1988; Kraków WAM 2002 r.) przypomina, że formacja rodziców, uwzględniając rolę społeczną rodziny, ma stać się dla ludzi wierzących – żyjących w środowisku rodzinnym, okazją do przekazania im umiejętności niezbędnych dla skuteczności prowadzonych przez rodziców, jako wychowawców, działań.

Treść katechezy dorosłych ma stać się również rzetelną i pełną formacją odpowiadającą stanowi rodziców jako wychowawców. Dlatego wspominany dokument uznaje formację katechetyczną rodziców jako jedną z najbardziej odpowiednich i wyrazistych form katechezy dorosłych, których w dzisiejszych czasach, w żaden sposób nie można pominąć.