W oparciu o inskrypcje w Passio można przyjąć, że Chryzant przybył do Rzymu na studia. Nawróciwszy się, przywiódł do Chrystusa westalkę Darię oraz innych mieszkańców. Podczas prześladowania za czasów cesarza Numeriana oboje zostali pochwyceni i skazani na śmierć. Według niektórych podań Chryzant był synem senatora. Przypadkowo przeczytał Ewangelię i postanowił zostać chrześcijaninem. Kiedy ojciec dowiedział się o tym, chciał syna siłą odwieść od wiary. Najpierw go więził, potem sprowadził do niego prostytutki. Nic nie osiągnął. Chryzant uparcie trwał w wierze. Ojciec postanowił więc zmusić go do małżeństwa z westalką Darią. Chyba nie spodziewał się, że Chryzant nawróci Darię. Żeby go uspokoić, Chryzant i Daria pobrali się, ale trwali w dziewiczym małżeństwie.

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

W ikonografii przedstawia się św. Chryzanta jako rzymskiego młodzieńca z palmą w dłoni. Czasami jako rycerza Chrystusa w wianku na głowie. Jego atrybutami są: chorągiew, kamienie, korona, tarcza. 

Św. Daria ukazywana jest w sztuce religijnej jako matrona rzymska z palmą w jednej, a z księgą w drugiej ręce. Jej atrybutami są: kamienie, korona i lew.