Brunon urodził się w Kolonii około 1035 r. Kształcił się w Kolonii i Reims. Gdy po roku 1055 r. przyjął święcenia kapłańskie arcybiskup Manasses I mianował go swoim kanclerzem. Kiedy Brunon wystąpił przeciw niemu z powodu symonii, czyli handlu urzędami, stracił urząd, majątek i musiał opuścić miasto. Wrócił do Reims w 1080 r., gdzie zaproponowano mu biskupstwo; nie przyjął jednak tej godności. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Św. Brunon Kartuz zmarł 6 października 1101 r. w założonej przez siebie pustelni w La Torre. Nie był oficjalnie kanonizowany. Jego kult potwierdził oficjalnie Grzegorz XV w 1623 r. Jest patronem kartuzów. 

W ikonografii św. Brunon przedstawiany jest w białym habicie kartuzów. Jego atrybutami są: gałązka oliwna, globus, krzyż, mitra i pastorał u stóp, palec przy ustach lub czaszka.