Przybywają pielgrzymi z zagranicy: z Tanzanii, Malawi, Rwandy. Wszyscy są złączeni tymi więzami pielgrzymowania do sanktuarium męczenników ugandyjskich. Czerpaniem sił i wierności oraz wytrwałości w wierze, na przekór przeciwnościom.

Ugandyjczycy w oczekiwaniu na tę chwilę, historyczną dla narodu, wyrażali radość nie tylko rytmami bębnów, okrzykami, ale i całym swoim ciałem. Jest to także wyczekiwanie z nadzieją, że ta krew męczenników ugandyjskich na nowo wyda owoce wiary, nadziei i miłości w narodzie i w Afryce. Męczennicy ugandyjscy pozostają wielkimi mistrzami, nauczycielami żywej wiary, przekazywanej nie słowem, ale przykładem życia i umierania dla Chrystusa.

Ojciec Święty zwraca się w kierunku młodzieży i dzieci, która jest największym skarbem, inwestycją ludzi Afryki. Afryka młoda i pełna możliwości, które trzeba rozwijać, to nie przyszłość Afryki, ale jej teraźniejszość.

Franciszek patrzy na edukację jako klucz do zwalczania ubóstwa, niesprawiedliwości, a zarazem klucz do wiary i modlitwy tego narodu. Stawia Jezusa, największego nauczyciela, jako przykład dla wszystkich nauczycieli.