Jerozolima

W Wielki Piątek myśli chrześcijan całego świata kierują się ku Jerozolimie i Golgocie, gdzie Chrystus zawisł na krzyżu, by pojednać ludzkość z Bogiem. Od wieków wierni w Jerozolimie wspominają wydarzenia Wielkiego Piątku w dwóch miejscach: na Kalwarii i na Drodze Krzyżowej (Via Dolorosa) uliczkami Starego Miasta.

Celebracja misterium Męki Pańskiej na Kalwarii ma szczególny wymiar i znaczenie. Łączy bowiem liturgiczne wspomnienie z historycznym miejscem ukrzyżowania Jezusa. Liturgii z licznym udziałem duchowieństwa, lokalnych wiernych i pielgrzymów przewodniczył łaciński patriarcha Jerozolimy Fouad Twal. Od IV wieku, a więc od chwili znalezienia Relikwii Krzyża przez św. Helenę, w jerozolimskiej liturgii obrzęd adoracji krzyża zastępuje adoracja relikwii Krzyża Świętego, narzędzia naszego odkupienia.

Sugestywna liturgia na Kalwarii nie jest jednak jedynym miejscem gromadzącym wiernych w Wielki Piątek. Od wczesnych godzin porannych liczni pątnicy przemierzają ulice Starego Miasta, by w modlitewnym skupieniu rozważać tajemnicę męki i śmierci Jezusa. Wokół skupionych pątników życie biegło swym zwyczajnym rytmem. Atmosfera ta upodobniała przeżycie rozważania męki Pańskiej w dzisiejszej Jerozolimie do wydarzeń, jakie miały tam miejsce przed dwoma tysiącami lat. W południe wielu pielgrzymów dołączyło do prowadzonego przez franciszkanów nabożeństwa Drogi Krzyżowej, która wiodła zatłoczonymi ulicami Starego Miasta. Nabożeństwo to jest doskonałym wyrazem wiary w Jezusa i w zwycięską moc Jego Krzyża.

Jerozolimskie obchody Wielkiego Piątku zakończy wieczorne misterium pogrzebu Jezusa. Odbędzie się ono w bazylice Bożego Grobu. Program tego misterium obejmuje odczytanie całego opisu Męki Pańskiej, procesję na Kalwarię, zdjęcie ciała Jezusa z krzyża, namaszczenie wonnościami, a następnie złożenie do Grobu. Tradycja procesji pogrzebu Jezusa, tak samo jak i nabożeństwo Drogi Krzyżowej, została wprowadzona przez franciszkanów. Podkreśla ona człowieczeństwo Jezusa, który umarł na krzyża. Jest także formą adoracji Ukrzyżowanego Pana.

Meksyk 

Tysiące wiernych przybyło do Iztapalapy, jednej ze wschodnich dzielnic stolicy Meksyku, by wziąć udział w najstarszym w tym kraju misterium męki Pańskiej. Po raz pierwszy zorganizowano je w 1843 r. Począwszy od Wielkiego Czwartku wieczorem przez dwa dni bez przerwy odbywa się tam przedstawienie teatralne biblijnych wydarzeń związanych z Triduum Paschalnym.

„Dzięki tym przedstawieniom chcemy dać przesłanie miłości, które dotrze do wszystkich serc – powiedział główny koordynator tegorocznego przedsięwzięcia Roberto Guillén. – Chcemy także podkreślić wartość, jaką jest rodzina”. Organizatorzy spodziewają się, że w sumie różne etapy widowiska, począwszy od Niedzieli Palmowej, zobaczy w tym roku na żywo ok. dwóch milionów ludzi. Najważniejsze epizody męki Pańskiej rozgrywają się na olbrzymiej, 40-metrowej scenie. Główne role gra 145 aktorów. Towarzyszy im 450 statystów wcielających się w rolę rzymskich żołnierzy i jerozolimskiego ludu. W spektaklu bierze też udział także 6 tys. tzw. „nazarenów”, czyli ubranych w specjalne tuniki i kaptury pokutników. Nad bezpieczeństwem przybywających w te dni do meksykańskiej stolicy pielgrzymów i turystów czuwa ponad 10 tys. policjantów, wyposażonych m.in. w drony.

Hiszpania

Dla hiszpańskich bractw pokutnych Wielki Piątek to główny dzień obecnego tygodnia. Na ulice wychodzą dziś najważniejszy procesje, które trwają nawet po kilkanaście godzin. Odbywają się też inne wydarzenia przypominające ostatnie godziny życia i śmierć Chrystusa.

W Valladolid istnieje głęboko zakorzeniona tradycja kazania o siedmiu ostatnich słowach Jezusa. Wczesnym rankiem herold odbiera od biskupa pergamin z informacją o kazaniu na rynku i imieniem kaznodziei, który je wygłosi. Jadąc na koniu, posłaniec odczytuje je w różnych punktach miasta. W południe na rynku, który na ten czas przybiera XVI-wieczny wygląd, gromadzą się władze miejskie i diecezjalne oraz przedstawiciele różnych stanów. Są też obecne pasos, czyli stacje przedstawiające siedem ostatnich słów Jezusa. Kazanie głosi kapłan, który znany jest ze zdolności homiletycznych bądź jest wybitnym teologiem. W tym roku jest to ks. Antonio Pelayo Bombín, kapłan i dziennikarz.

Po południu w katedrze kard. Ricardo Blázquez przewodniczy liturgii Wielkiego Piątku. Natomiast przed godz. 20:00 rozpoczyna się oczekiwana przez wszystkich Procesja Świętej Męki Odkupiciela. Bierze w niej udział dwadzieścia bractw z Valladolid i 33 pasos, które przedstawiają różne momenty Męki Pańskiej. Procesja stanowi jedyne w swoim rodzaju połączenie sztuki i wiary, swoistej wrażliwości Kastylijczyków na mistykę i kontemplację oraz skupienie i modlitwę. Na zakończenie tej niezwykłej procesji udziela się błogosławieństwa i śpiewa pieśń maryjną Salve.

W Andaluzji Wielki Piątek to przede wszystkim tzw. madrugá w Sewilli. Po północy wychodzą najważniejsze procesje: Matki Bożej Macarena, Chrystusa El Gran Poder, Matki Bożej Triana i tzw. Procesja Cyganów. Trwają po kilkanaście godzin, a towarzyszą im marsze i hymny oraz saety, czyli krótkie pieśni śpiewane przez uczestników procesji. W odróżnieniu od północy Hiszpanii Andaluzyjczycy przeżywają procesje niezwykle intensywnie, co wyrażają śpiewami, oklaskami i okrzykami na cześć Matki Bożej: Guapa, czyli „Piękna”. Na wielu obliczach można zobaczyć łzy wzruszenia. Dzisiaj w Sewilli, a także w wielu innych miejscowościach, o spaniu nikt nie myśli.