Weronika Pomierna: Jakie to uczucie transportować po raz pierwszy w życiu zwłoki do zakładu pogrzebowego?


Regina Brett: Trochę się boisz. Jechałam w nocy karawanem wymarłymi, dosłownie, ulicami. Nie wiedziałam, czego się spodziewać. Pamiętam, że to była kobieta. Ciało ważyło naprawdę sporo. W domu pogrzebowym musiałam ją umyć i odpowiednio ułożyć, zanim ciało zesztywniało. 


Czego nauczyła Cię ta praca?


Współczucia. Nauczyłam się, jak rozmawiać z ludźmi i pocieszać ich w żałobie. Że trzeba być taktownym, delikatnym i skupić się na rozmówcy. Dotykałam przecież ciał ich bliskich. Potem jako reporterka wiedziałam, jak rozmawiać z ojcem, którego syn został postrzelony. Gdyby nie ta praca, pewnie zanotowałabym pośpiesznie to, co powiedział i pobiegłabym dalej. Praca w zakładzie pogrzebowym pomogła mi pokonać lęk przed śmiercią.