Kongres zgromadził wielu chilijskich biskupów, katechetów, dyrektorów szkół, nauczycieli, profesorów i reprezentantów uniwersytetów. Na spotkaniu obecna była przedstawicielka prezydent Chile, która przypomniała, że bez pomocy i zaangażowania Kościoła w wielu miejscach kraju dzieci i młodzież nie miałyby możliwości uczęszczania do szkoły.

Referujący przedstawiali i komentowali skomplikowany i niesprawiedliwy system edukacji obowiązujący w Chile, próbując przedstawić konkretne rozwiązania. Byli zgodni co do potrzeby ujednolicenia dostępu do szkół o wysokim poziomie nauczania wszystkim dzieciom, bez względu na ich status społeczny. Podkreślano naglącą konieczność walki z rozwarstwieniem społecznym, pogłębianym przez bardzo niski poziom nauczania w szkołach państwowych. Poparto, ale tylko w niektórych aspektach, proponowany przez chilijski rząd projekt reformy edukacji, opierający się przede wszystkim na całkowitym upaństwowieniu systemu edukacji.

Kościół podkreśla jednak także, iż w projekcie reformy za mało uwagi poświęca się zmianie jakości nauczania, o czym mówił przewodniczący chilijskiego episkopatu kard. Ricardo Ezzati, oraz prawu rodziców do decydowania o wychowaniu swoich dzieci. Sugerowano wprowadzenie do projektu szeregu poprawek mających na celu zrównoważenie drastycznych rozwiązań proponowanych przez państwo oraz ochronę wolności w ukierunkowaniu nauczania dla szkół katolickich i świeckich.