Mając 22 lata, wstąpił do surowego opactwa cystersów w Citeaux (czyt. Sito), pociągając za sobą trzydziestu znajomych z młodości. Trzy lata później założył opactwo w Clairvaux (czyt. Klerwo) i do ostatnich dni swojego życia był jego przełożonym.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Jeśli nie slyszysz radia spróbuj inny strumień lub zewnętrzny player
Nadzwyczajny dar wymowy zjednał mu tytuł „doktora miodopłynnego”. Zostawił wiele tekstów teologicznych, homilii, a także modlitwy ku czci Matki Bożej.
Umarł w Clairvaux 20 sierpnia 1153 r. Kanonizował go Aleksander III w 1174 r. Doktorem Kościoła ogłosił Bernarda papież Pius VIII w 1830 roku.
Jest patronem zakonu cystersów w Burgundii, Genui, na Gibraltarze, w Pelplinie oraz pszczelarzy. Opiekuje się ludźmi podczas klęsk żywiołowych, sztormów oraz w godzinie śmierci.
W ikonografii święty przedstawiany jest w stroju cysterskim. Jego atrybutami są np.: księga, krzyż opacki, krucyfiks, Matka Boża z Dzieciątkiem, pióro pisarskie, różaniec, trzy infuły u stóp, rój pszczeli oraz ul.