Kard. Mazombwe był znany ze swego wielkiego zaangażowania w sprawy społeczne nie tylko swej ojczyzny, ale całej Afryki. W połowie lat osiemdziesiątych XX w. dał się poznać jako gorący orędownik zmniejszenia lub całkowitego darowania ogromnego zadłużenia Czarnego Lądu w bankach zachodnich. Wspierał różne projekty inwestycyjne i ekologiczne w Zambii i państwach sąsiednich. Bliski mu był los dzieci ulicy.

To z inicjatywy Kardynała powstał m.in. Dom Nadziei w Lusace. O ośrodku dla chłopców znalezionych na ulicy, pisaliśmy wielokrotnie na łamach naszego portalu, a w 2010 r. redakcja "Małego Gościa Niedzielnego" angażowała się w pomoc ośrodkowi, tak bliskiemu dla zmarłego Kardynała.

"Cały czas był zainteresowany naszym Domem Nadziei. Dobry człowiek, cichy, spokojny, zatroskany o biednych. Przychodził do nas do kościoła, odwiedzał nasz ośrodek. W ostatnim czasie choroby niewiele osób miało dostęp do niego, ale nasz proboszcz, z którym Kardynał był zaprzyjaźniony,  co tydzień do odwiedzał. Za każdym razem pytał o Dom Nadziei" - mówi dla gosc.pl brat Jacek Rakowski, Ojciec Biały, który obecnie prowadzi ośrodek, należący do parafii St. Lawrence.   

Kard. Medardo Joseph Mazombwe urodził się 24 września 1931 na terenie parafii św. Jana w Katete koło miejscowości Chundamira (region M’bang’ombe) w diecezji Chipata we wschodniej części ówczesnej Rodezji Północnej. Miał siedmioro rodzeństwa. Ukończył szkołę katolicką w mieście Kasina na terenie dzisiejszego Malawi (w latach 1953-63 była to Federacja Rodezji i Niasy), a następnie wstąpił do regionalnego seminarium duchownego w Kachebere (obecnie Malawi), po czym kształcił się na uniwersytetach katolickich w Lovanium (Belgia) i w Léopoldville (dziś Kinszasa – stolica Demokratycznej Republiki Konga). Święcenia kapłańskie przyjął 4 września 1960 w Katete Boma w swych stronach ojczystych, po czym pracował duszpastersko w parafiach, był odpowiedzialny za budzenie powołań kapłańskich i zakonnych oraz nauczał religii w jednej z państwowych szkół średnich w mieście Chadiza na terenie diecezji Chipata.

11 listopada 1970 r. Paweł VI mianował 39-letniego wówczas kapłana biskupem Chipaty. Sakrę biskup-nominat przyjął 7 lutego następnego roku w katedrze pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w stolicy diecezji z rąk ówczesnego arcybiskupa Lusaki Emmanuela Milingo. 30 listopada 1996 Jan Paweł II mianował go arcybiskupem stolicy kraju.

Hierarcha pełnił szereg ważnych urzędów w episkopacie Zambii i Afryki Południowo-Wschodniej, kilkakrotnie był m.in. przewodniczącym Konferencji Biskupiej swego kraju (w latach 1972-75, 1988-90 i 1992-2002) a w latach 1979-86 stał na czele Stowarzyszenia Konferencji Biskupich w Afryce Wschodniej (AMECEA). Brał też udział w obradach Synodu Biskupów. 28 października 2006, wkrótce po ukończeniu 75 lat, ustąpił ze stanowiska arcybiskupa Lusaki.

Na konsystorzu 20 listopada 2010 Benedykt XVI włączył 79-letniego wówczas hierarchę w skład Kolegium Kardynalskiego. Tym samym został on pierwszym rodzimym kardynałem zambijskim. Jego poprzednik w tym gronie – kard. Adam Kozłowiecki SI (1911-2007), długoletni misjonarz w tym kraju i arcybiskup Lusaki w latach 1955-69 – był Polakiem.