Słowo „kryzys” odmieniane jest przez wszystkie przypadki, gdy pojawiają się w gazetach informacje na temat Kościoła. Powierzchownym medialnym diagnozom towarzyszą zazwyczaj pomysły „niezbędnych” reform, które generalnie mają polegać na dostosowaniu się Kościoła do świata. Po wyborze nowego papieża, zmieniło się właściwie tylko tyle, że ci autorzy wieszczący upadek Kościoła podczas konklawe piszą teraz tak: „No, wprawdzie Franciszek jest w porządku, ale on jest praktycznie sam. Nie uda mu się zmienić tej wielkiej, bezdusznej, nieludzkiej, uwstecznionej kościelnej machiny”. Wielu katolików kupuje bezkrytycznie tego typu „analizy”. Gorliwcy reagują obronnie, postulując taką reformę, która ma polegać na radykalnym konserwowaniu wszelkich kościelnych tradycji. George Weigel, teolog, biograf Jana Pawła II, jeden z najważniejszych amerykańskich intelektualistów katolickich, wykazuje przekonująco, że autentyczna reforma Kościoła sięgać musi znacznie głębiej niż spór postępowców z tradycjonalistami.

W swojej najnowszej książce „Evangelical Catholicism” przedstawia obraz katolickiej wspólnoty, która od 125 lat znajduje się na drodze gruntownej, ewangelicznej reformy. Autor zarazem stawia diagnozę i szkicuje program dla Kościoła XXI wieku. Książka ukazała się opatrznościowo tuż przed rezygnacją z urzędu Benedykta XVI. Weigel w prawie profetycznym stylu odpowiada na wiele pytań o przyszłość Kościoła, które pojawiły się na przełomie pontyfikatów. Warto pamiętać, że autor, głęboko wierzący katolik, nie jest jakimś naiwnym, dewocyjnym apologetą. Pisał nieraz krytyczne teksty o kryzysie pedofilskim w Kościele w USA. Po polsku ukazała się jego znakomita analiza przyczyn tych gorszących zjawisk pt. „Odwaga bycia katolikiem”. I w najnowszej książce nie brak elementów zdrowej krytyki. Nade wszystko jednak tchnie ona nadzieją. Co ważne, uzasadnioną!