Już 500 lat temu papież Juliusz II wiedział, że na bylejakość w Kościele miejsca być nie może. Chciał rozsławić państwo kościelne, gromadząc w Watykanie największych artystów epoki. Michał Anioł z grupą pomocników zdobił sklepienie Kaplicy Sykstyńskiej przez cztery lata. Dokładnie pół tysiąca lat temu – 31 października 1512 roku – Juliusz II odsłonił zapierające dech w piersiach dzieło genialnego artysty. Niewątpliwie, wielu oniemiało z zachwytu. Mieli powody, bez dwóch zdań.

Kaplicę Sykstyńską można wirtualnie zwiedzić TUTAJ.

Jednak zapewne oniemieli jeszcze bardziej, kiedy pięć lat później – także 31 października, ale tym razem roku 1517 – Marcin Luter opublikował swoje 95 tez, w których postulował naprawę Kościoła.

Dziś wiemy, że do wystąpienia Lutra przyczynił się między innymi pęd za sztuką, budowa Bazyliki świętego Piotra i handel odpustami, który miał ją sfinansować.

Dla mnie ta sytuacja jest przykładem tego, jak bardzo można się pomylić, próbując po ludzku budować na świecie Boże królestwo. Jeśli stracimy z oczu choć na chwilę perspektywę wieczności, możemy wdepnąć w niezłą kabałę. Warto wziąć to pod uwagę tuż przed uroczystością Wszystkich Świętych, która nam o tej perspektywie przypomina.