A to znasz? Ojciec Darek Cichor wręczył mi przed laty maleńką jaskrawozieloną broszurkę. Serafin Sarowski „Ogień Ducha Świętego” – przeczytałem. – Nie, nie znam. Otworzyłem książkę na chybił trafił i zacząłem czytać: „– W jaki sposób – zapytałem ojca Serafina – mogę rozpoznać, że znajduję się w łasce Ducha Świętego? – To bardzo proste, pobożny bracie – odpowiedział. – Chwycił mnie bardzo mocno za ramiona i powiedział: Teraz jesteśmy obydwaj w Duchu Bożym! Dlaczego pan nie patrzy na mnie? – Nie mogę, ojcze, patrzeć – odpowiedziałem – bo z oczu ojca padają błyskawice. Twarz ojca stała się jaśniejsza od słońca, oczy bolą mnie od blasku!

Ojciec Serafin powiedział: – Nie bój się, pobożny bracie! Pan stał się tak samo świetlisty jak i ja. Teraz pan jest też w pełni Ducha Bożego, inaczej nie mógłby mnie zobaczyć w tym stanie. I nakłoniwszy ku mnie głowę, cicho powiedział: Proszę podziękować Bogu za wielką łaskę, jaką pan otrzymał. Pan widział, że ja nawet nie przeżegnałem się, a tylko w sercu i w myśli pomodliłem się do Pana Boga i powiedziałem: »Boże, daj mu dostąpić jasno i wzrokiem cielesnym ujrzeć zstąpienie Ducha Twego«”. Czy to fragment podręcznika dla pastorów zielonoświątkowych?

Zapis rekolekcji Odnowy Charyzmatycznej z Ostrołęki? Nie! To notatka sprzed 180 lat! Niejaki Míkołaj Aleksandrowicz Motowíłow dotarł w listopadzie 1831 roku do słynnego na całą Rosję starca Serafina. Rozmawiali o mocy Ducha Świętego, a pielgrzym wiernie spisał to, co widział i słyszał. Jego notatki czytają dziś na całym świecie tysiące ludzi, nie tylko wyznawców prawosławia. Ten wielki święty Wschodu stał się patronem charyzmatycznej Wspólnoty Błogosławieństw.