Śpiew kościelny jest, jak czytamy w Uchwałach I Synodu Katowickiego „nieodłączną i integralną częścią uroczystej liturgii, która przybiera wtedy postać bardziej dostojną”. Wzmacnia on jedność wiernych oraz ułatwia modlitwę.

Synod zauważył kilka zagrożeń związanych z kulturą muzyczną. Jednym z nich jest niski poziom nauczania muzyki i śpiewu w szkołach oraz w nauczaniu przykościelnym. Uwaga została też zwrócona na piękno tradycyjnych pieśni, a także znajomość niektórych śpiewów w języku łacińskim. Za instrument podstawowy dla akompaniamentu w czasie obrzędów religijnych uważa się organy piszczałkowe.

Zalecenia:

„ Polecenia godne jest tworzenie dziecięcych i młodzieżowych chórów liturgicznych, czy to przy parafialnych zespołach służby liturgicznej, czy też niezależnie od nich. Zespoły te mogą wykonywać muzykę rytmiczną w jej formie umiarkowanej (…) Zespoły te powinny pielęgnować również inne formy muzyki kościelnej, nie wyłączając śpiewu gregoriańskiego, by zachować bogactwo tradycji kościelnej.”

„We wszystkich parafiach należy wprowadzić zgodnie z rubrykami nowego Mszału Rzymskiego śpiewy między lekcyjne w brzmieniu podanym w lekcjonarzu, urozmaicając ich wykonanie różnymi melodiami (…)”

Korzystałam z : /Wiara, modlitwa i życie w Kościele Katowickim/