Sobór Watykański II zakończył się ponad 40 lat temu. Są tacy, którzy chcieliby go odwołać. Są też tacy, którzy domagają się kolejnego. W obu wypadkach ma to być odpowiedź na dzisiejsze problemy.

Sięgam do dokumentów soborowych o Kościele. Czytam. O zadaniach świeckich i hierarchii. O wzajemnym szacunku i gotowości do służenia sobie nawzajem, także radą. O odwadze podejmowania przez świeckich własnych decyzji, w zgodzie z Nauczycielskim Urzędem Kościoła, bez oczekiwania na głos  hierarchii, która nie po to jest, by natychmiast wydawać opinię w każdej sprawie. O niedopuszczalnym zawłaszczaniu autorytetu Kościoła dla poparcia własnych rozwiązań społecznych.

O ubóstwie i pokorze w Kościele. O służbie ubogim. O dialogu i świadectwie. O gotowości do uzasadnienia nadziei, która jest w nas, nadziei płynącej z Chrystusa. O konieczności takiej formacji, która pozwoliłaby odpowiedzieć na zarzuty stawiane Kościołowi. O ateizmie, któremu po części winni są chrześcijanie – ich antyświadectwo. O sposobie reagowania na grzechy ludzi Kościoła…

Czytam dokumenty Soboru i wydaje mi się, że słyszę Benedykta XVI. Czytam dokumenty Soboru i widzę odpowiedź na każdy dzisiejszy problem. Związany z relatywizmem i integryzmem. Związany z polityką i grzechami ludzi Kościoła. Związany z laicyzacją i problemami współczesnego świata. Wystarczy zastosować.

Aby zastosować, trzeba najpierw poznać. W portalu wiara.pl rozpoczynamy cykl „Katecheza Soboru”. Będziemy publikować fragmenty dokumentów Soboru Watykańskiego II, które – naszym zdaniem – szczególnie odpowiadają na problemy dzisiejszego Kościoła i świata. Cykl rozpoczynamy dzisiaj tekstem „To jest Kościół” pochodzącym z Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen Gentium. Zapraszamy.