Jako obywatel III Rzeszy odważnie występował w obronie wolności religijnej i praw człowieka. Nie załamał się w czasie uwięzienia, pobytu w obozie koncentracyjnym, podczas tortur i wielogodzinnych przesłuchań. Wychował się w wielodzietnej rodzinie rolnika w miejscowości Göfis w Vorarlberg, górzystej, najbardziej na zachód wysuniętej prowincji Austrii, której mieszkańcy znani są z przywiązania do tradycji oraz dialektu, ale i do wiary. Po kilkunastu latach pracy duszpasterskiej w miasteczku Dornbirn, leżącym w pobliżu jego rodzinnej wioski, został wysłany na studia do Rzymu. Gdy wrócił, podjął pracę w sądzie kościelnym w Innsbrucku (Tyrol).

Po Anschlussie

Wielka polityka w jego życie wkroczyła w marcu 1938 r., kiedy Austria w wyniku tzw. Anschlussu (przyłączenia) stała się częścią III Rzeszy. Zdecydowana większość Austriaków poparła wówczas Hitlera. Zmiany nastąpiły także w Innsbrucku, który stał się siedzibą władz nowej prowincji o nazwie Reichsgau Tirol-Vorarlberg. Szefem administracji i struktur partyjnych w jednej osobie, jako gauleiter, został fanatyczny nazista Franz Hofer. W listopadzie 1944 r. napisał memoriał do Hitlera, w którym proponował zamienić całą prowincję w twierdzę alpejską, bronioną do ostatniego żołnierza. U boku Hofera działał okrutny szef gestapo w Innsbrucku, Werner Hilliges, przysłany z Berlina, zaufany człowiek Heinricha Himmlera. Nienawidził katolików jako wrogów III Rzeszy i tępił ich na wszystkie sposoby. Także Hofer chciał być prymusem polityki wyznaniowej III Rzeszy. Zakazał objęcia urzędu przez biskupa Paula Ruscha, który miał być administratorem apostolskim dla tyrolskiej części ówczesnej administratury apostolskiej Innsbruck-Feldkirch.