Antoni urodził się w Środkowym Egipcie w 251 r. Miał zamożnych i religijnych rodziców, których jednak stracił w wieku 20 lat.
Po ich śmierci, kierując się wskazaniem Ewangelii, sprzedał rodzinny majątek, a pieniądze rozdał ubogim. Sam zaś udał się na pustynię w pobliżu rodzinnego miasta. Tam oddał się pracy fizycznej, modlitwie i uczynkom pokutnym. Podjął życie pełne umartwienia i milczenia.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Jeśli nie slyszysz radia spróbuj inny strumień lub zewnętrzny player
Według podania św. Antoni zmarł 17 stycznia 356 roku w wieku 106 lat. Życie św. Antoniego było przykładem dla wielu nie tylko w Egipcie, ale i w innych stronach chrześcijańskiego świata. Jego kult rychło rozprzestrzenił się na całym Wschodzie.
Antoni jest patronem dzwonników, chorych, hodowców trzody chlewnej, koszykarzy, rzeźników i ubogich.
W ikonografii przedstawiany jest jako pustelnik, czasami w długiej szacie mnicha. Szczególne zainteresowanie artystów budził temat kuszenia św. Antoniego. Jego atrybutami są: jeden, dwa lub trzy diabły, diabeł z pucharem, dzwonek, dzwonek i laska, krzyż egipski w kształcie litery tau, księga reguły monastycznej, lampa, lampka oliwna, laska, lew kopiący grób, pochodnia, świnia, pod postacią której kusił go szatan, oraz źródło.
Pierwsza strona
Poprzednia strona
Następna strona
Ostatnia strona