W tym artykule, skąd inad bardzo wciągającym brakuje dość istotnych informacji dodatkowych.

1. Szkoda,że nikt nie wytłumaczył ile czasu Ks. Goralczykowi zajmowało chodzenie na piechote zkościoła w Maciejowej do swojego domu w Pisarzowej. Maciejowa, obecnie dzielnica Jeleniej Góry, w diecezji legnickiej. Pisarzowa, wieś niedaleko LImanowej, w diecezji tarnowskiej. Ile czasu potrzeba na przejście z jednej miejscowości do drugiej.

2. W artyluke nie ma słowa o tym, że o. Józef Góralczyk była zakonnikiem, należał do zakonu Pijarów. Pijarzy osiedlili się w Jeleniej Górze i Cieplicach po wojnie. Z czasem ograniczyli się tylko do Cieplic i okolicznych fillii.

3. Pisarzowa jest takża bardzo ważna dla Zakonu PIjarów. Ks. Górlaczk ine był jedynym pijarzem stamtąd. Rejestry zakonu odnotowuja conajmniej 4 kapłanów z tej miejscowości.

Dlaczego mowa o kościele w Chochołowie,skoro historia rozegrała się w Pisarzowej?

Niesamowity tekst.Prawdziwy Heroizm Służby Kapłańskiej!Podczas drugiej wojny światowej, również byli Księża, którzy nie przerywali sprawowania Mszy św., nawet gdy do Kościoła wchodzili żołnierze państwa niemieckiego i grozili śmiercią.O takich Kapłanach powinno się mówić najczęściej.

Ciekawa opowieść. Jedna uwaga, z tekstu wynika,że podczas ataku, w kielichu jeszcze nie było krwi Pańskiej, a jedynie wino.

Słyszałem i czytałem o tym trochę; byłem w Pisarzowej. I ciągle pulsuje we mnie jakaś niewiadoma: zamordowany ksiądz był jak zahipnotyzowany napastnikiem. Nie zadziałał nawet instynkt zachowawczy; napadnięty nie próbował się bronić, nie uciekał. Gdzie jest granica między heroizmem a jakimś chorym syndromem ofiary, który można by interpretować jako podświadome pragnienie męczeństwa, naruszenie V przykazania Dekalogu (Bóg każe się bronić w zagrożeniu życia), by nie rzec specyficzną formę kryptosamobójstwa.