Mogli też dołączyć losy "ministranta" Hołowni.
(-;

Były dominikanin o. Gałuszka pisze artukuły dla miesięcznika "Mój pies" i raczej tam krytyki Kościoła nie ma.

Apeluję - nie tyle o dyskusję, ile o modlitwę, o szczerą i gorącą modlitwę. Demony wiedzą z Kim mają do czynienia (Mk 5,7). Powołani, wybrani, a tym bardziej konsekrowani są szczególnie wystawni na działanie Złego, który wścieka się, że przegrywa z Jezusem, Synem Boga Najwyższego. Każdy kapłan jest umiłowany przez Mistrza, stąd tyle ciosów, pokus, lęku..., upadków i grzechów, ale i umizgów ze strony "złych mediów". Módlmy się: "(...) nie dozwól, byśmy ulegli pokusie". Módlmy się, byśmy słuchali i rozważali słowo Boże - "siadali u stóp Jezusa" (orędzie na W.Post). Niech ci, którzy "odeszli" czynią to, co uzdrowiony z Gerazy/Gergezy: "Odszedł i zaczął rozpowiadać... o tym, co Jezus dla niego uczynił, a wszyscy się dziwili" (5,20). Jezu, pomagaj Braciom i Siostrom, którzy ulegli, zgrzeszyli. Proszę - uwalniaj, uzdrawiaj, wyrzucaj demony, nazywaj ich "po imieniu"...: "Duchu nieczysty, wyjdź z tego człowieka" (5,8). Amen, amen...!

Dziwi mnie to, że ksiądz lub zakonnik, dobrowolnie i publicznie spowiada się z podjętej decyzji o rezygnacji z posługi kapłańskiej. To jest jego sprawa osobista, aby nie powiedzieć - wręcz intymna. Każdy posiada wolną wolę i nie musi publicznie spowiadać się ze swoich wyborów.
Dla mnie jest to równoznaczne z opowiadaniem publicznie np. o swojej nocy poślubnej.

Pewne rzeczy człowiek koscioła zachowuje w sercu a nie obnosi sie publicznie,wiare trzeba stawiac na świeczniku a nie własna porażke

Nie ma nic dziwnego w zainteresowaniu mediów księżmi, którzy wystąpili ze stanu kapłańskiego. Biorąc pod uwagę chociażby ostatni apel Ojca Świętego skierowanego do polskich duszpasterzy: "nawet dziś ksiądz musi żyć w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie" i zestawiając to z różnymi skandalami wstrząsającymi Kościół i społeczeństwo, a także obserwacjami własnymi, ciekawe jest co mają na ten temat do powiedzenia byli księża, których nie dotyczy już obowiązek posłuszeństwa i milczenia. Publiczne darcie szat z tego powodu nie przyniesie żadnych korzyści. Czy nie właściwszym byłoby swoje czyny przeciwstawić słowom z mediów?

Nie jestem osobą duchowną. Zdarzało mi się rozmawiać z takimi osobami trochę głębiej.Ich życie jest duzo bardziej rozedrgane niz osoby świeckiej. Problemu nie mają napewno księża z głebokim powołaniem. Nie wszyscy je mają tak jak my nie zawsze robimy w życiu to co naprawdę obecnie pragnęlibyśmy robić.Na tym koniec rozczulania. Jeśli ktoś został duchownym , jego odpowiedzialność za to co robi jest podwójna conajmniej.Wielu wiernych niestety postrzega kwestie wiary przez pryzmat duchownych.Jeśli ktoś przegrał swoje powołanie i nadal kocha Pana przeżywa swą porażke w ciszy. Jeśli nagle zmienia się celebrytę to chyba coś jednak było (i jest) nie tak z wyborem drogi zycia. Pomińmy milczeniem ich wynużenia.Modlitwa jak najbardziej jest potrzebna.