Moja ciekawość dotyczyła Pana Marcina a nie Pana Redaktora :)

A ja rozumiem księdza biskupa... Mam (mamy, bo z mężem) 5 dzieci (w wieku od niespełna 2 do 23 lat), z tego trójkę młodszych, takich "nieplanowanych". No może jeszcze trzecie było brane pd uwagę, ale co do następnych to niekoniecznie, bo już nie ten wiek, bo różne schorzenia (przede wszystkim z mojej strony), bo nie, bo zmęczenie, bo ew.brak pracy, bo ciągły brak pieniędzy, bo co ludzie powiedzą, bo ciemnogród - "nie, no macie studia pokończone a nie wiecie jak się zabezpieczyć?!", itd., itp.
I tu jest ta kwestia wiary i zaufania Panu Bogu - wedle starego przysłowia - Dał Pan Bóg dzieci da i na dzieci!". Choć czasem kłócimy się z Nim, że i rodzicom coś mógłby dorzucić,... :D
Od paru już lat, mimo, że oboje pracujemy doświadczamy tego, że jesteśmy w rękach Bożych, i tego, że często możemy jedynie zawołać: "Jezusie, Synu Dawida! Ulituj się nade mną!" i odpowiedź przychodzi. Nie jest to magia, nie jest to głupota, choć już św. Paweł napisał, że Chrystus (a przez to wiara w Niego) jest głupstwem dla ... pogan.
Bo z tymi dziećmi i wiarą, to jest trochę tak jak np. z naszym (czy z innymi) małżeństwem. Czasem mamy siebie dość (jak najmłodsza córeczka mówi: "dotćs" :D), czasem chęć ucieczki czy ulegnięcie pokusom, ale to poprzez istnienie wiary w Boga w naszym życiu możemy dalej trwać w naszym małżeństwie. Tak samo jest z przyjęciem dzieci. To dzięki świadomości obecności jak najbardziej realnego i wszechmocnego Boga - Ojca - mogę wierzyć i zawierzać się Jego Mądrości i Opatrzności. I to najbardziej wtedy, gdy po ludzku nie widzę możliwości przyjęcia dziecka, gdy nawet nie chcę tego zrobić a ono się pojawia.
Moja bliska znajoma miała niedawno sen, bardzo realistyczny, w którym szatan ciskał nią po całym kościele, rzucając na ściany, ławki itp., na oczach przerażonych ludzi, w tym współbraci ze wspólnoty, rodziny, a ona niezmiennie po takim upadku mówiła "Jezu ufam Tobie". I opowiadał mi, że we śnie było to prawdziwe zawierzenie i poczucie bezpieczeństwa, mimo zaistniałej sytuacji. Ostatnio, dowiedziała się, że spodziewa się dziecka... Siódmego dziecka! Dopiero teraz, po tym artykule zrozumiałam, co Pan Bóg chciał Jej powiedzieć, czy o co Ją zapytać - Czy Ty mi ufasz dziecko w każdej sytuacji? Czy wierzysz we Mnie?

Natomiast ja nie będę osądzał Ciebie. Pan Bóg mnie tego pozbawił. Odniosę się do tekstu. Tak więc uważam, i jestem tego świadkiem (czyli dla mnie to nie teoria), że dzieci rodzą się z wiary a nie z wyrachowania. Cóż, jak mamy mało wiary , tak i dzieci mało.

Dokładnie. Jak człowiek nie zadziała, Pan Bóg dzieci nie da, nie działa na siłę. Więc nie ma co przenosić na Boga CAŁEJ odpowiedzialności za liczbę dzieci. Ewidentnie wielu woli zwolnić się od myślenia i odpowiedzialności pod przykrywką koślawo rozumianej wiary.

Przepraszam z powtórkę, ale to jest moja odpowiidź:
Ja jestem żywym przykładem na to że można być otwartym na życie wg swojego powołania. Przez katechezy zwiastowania 25 lat temu Ksiądz Kiernikowski pomógł abym się zrodził na nowo do drogi wiary. To był początek. Za tym poszła reszta. I napewno takich dzieci kiedyś Ksiądz dzisiaj Biskup Kiernikowski ma więcej.

Widocznie Nymerii niczego nie brak- Niebo na ziemi- Pisałam na temat własnych doświadczeń, przeżyć- i skoro piszę ,że nie życzę to oznacza, że nie życzę tego,czego doswiadczaliśmy i doświadczamy nadal- czytaj proszę ze zrozumieniem

Wobec Pan Boga wszyscy mamy postawę roszczeniową, ale i tak możemy na niego liczyć. Nikt przecież nie mówi o postawie roszczeniowej wobec innych ludzi, ale i tak dzieci z rodzin wielodzietnych będą miały póżniej swój większy udział w systemie emerytalnym państwa i ekonomi całego społeczeństwa.

Bo to w sumie taki szantaż moralny. Zakamuflowany, ale jednak.

Warto najpierw do siebie zastosować pomysł czytania ze zrozumieniem, bo ta odpowiedź nijak się ma do mojego komentarza. Ja piszę o nawołujących do wielodzietności z ambony - dość ryzykownie w tym miejscu pisać o ich trosce o własne niepełnosprawne i chore dzieci...
Serdecznie wpółczuję wszelkich trudności życiowych. Rozumiem, że czasem pozostaje tylkko wiara i modlitwa. Ale nie o takich sytuacjach tu dyskutyjemy. Przeciwnie - jak nie mieć tych trudności na własne życzenie. Życie zawsze coś przyniesie nieoczekiwanego. Jednak za ten niewielki odcinek, na który mamy jakiś wpływ, my ponosimy odpowiedzialność.

Dla mnie skrót "wiara.pl" też oznacza: Wierz Polaku.

Dla mnie skrót "wiara.pl" też znaczy: Wierz Polaku.

Dla mnie nazwa "wiara.pl" oznacza :
Wierz Polaku.