Widze kolejny wpis skierowany (wbrew pozorom) do braci w kaplanstwie.

A dlaczego tak uwazam? Bo z tego co pamietam i teraz podczas odwiedzin w Polsce widuje, to jednak ciagle ksiadz proboszcz jest glownym i praktycznie jedynym decydentem w parafii. A juz na pewno w sprawach liturgicznych. O finansowych nie wspominajac.
Obawiam sie, ze w przecietnej parafii tacy "radni", ktorzy chcieliby doksztalcic sie (u proboszcza oczywiscie) z liturgii, teologii, czy dogmatyki szybko by zostali albo splawieni, albo sami by musieli zrezygnowac.
Dodam tylko, ze np w Niemczech sa specjalne kursy wlasnie dla nowo wybranych radnych parafialnych, organizowane przez diecezje.

Ale wlasciwie dlaczego czekac na takich radnych? Przeciez co za problem, zeby ksiadz proboszcz jezeli juz na kazaniu mu czasu na to nie starcza (wiadomo, aktualne teamty sa zawsze wazniejsze, no a tak naprawde to homilia powinna byc przeciez o Ewangelii), zorganizowal w parafii kursy teologiczne dla chetnych? Cos o Pismie sw, o podstawach Liturgii, o historii Kosciola? Przyjda ci najbardziej zainteresowani i kiedy sie dowiedza, jak wielka wage przywiazuje Kosciol np w dokumentach soborowych do aktywnego udzialu swieckich, to ksiadz sie nie opedzi od chetnych z pytaniami i dociekaniami. Np dlaczego drzwi za kilkaset tysiecy do kosciola z plastykowymi kwiatami i "wiecznym" Paschalem (to taki wymyslony przeze mnie przyklad - niekoniecznie tylko teoretyczny).

Tylko czy naprawde o tym marzy kazdy proboszcz?
A jakby tak zaczac od prawidlowego ksztalcenia ... klerykow do prawdziwej wspolpracy z laikatem?

W pełni popieram powyższy komentarz.Warto przypomnieć, że to Arcybiskup, a póżniej kardynał Karol Wojtyła uruchomił prawdziwą rewolucję podczas obrad Soboru Watykańskiego II, kiedy przeciwstawił ówczesnemu nadmiernemu klerykalizmowi, rolę, udział i znaczenie w Kościele Powszechnym laikatu. Człowiek drogą Kościoła powtarzał wielokroć i realizował to w działaniu. To procentowało później wzrostem Jego roli i znaczenia w przygotowywanych soborowych dokumentach. Dziś wielu hierarchów Kościoła Katolickiego i proboszczów ma nadal bardzo poważny kłopot z laikatem. Nie wie, nie potrafi, albo nie chce zagospodarować go w życiu Kościoła i parafii. To ogromna słabość i błąd dzisiejszego Kościoła w Polsce i na świecie. Ale to również poważny grzech zaniechania samego laikatu, który nie chce lub nie potrafi, właściwie zaangażować się w życie parafii. Jeżeli dziś chcemy, a sądzę, że tak, podążać ścieżkami Błogosławionego Jana Pawła II i realizować Jego testamentowe credo, to czas najwyższy, abyśmy wypełnili treścią twierdzenie, że Kościół to my i, że to człowiek jest drogą Kościoła.

A może zacznijmy domagać się żeby członkowie rad parafialnych mieli certyfikatami europejskimi ISO-9001?