Nie da się mówić o tej sprawie w oderwaniu od ludzkiej codziennej rzeczywistości,a ta jest nad wyraz radosna bo oczekiwanie na przyjście dziecka na świat jest radosne i inne być nie może.
Okres adwentu był czasem postu i pokuty tylko w polskim Kościele (V przykazanie kościelne),na szczęście już nim nie jest.Post i pokuta absolutnie nie powinny być nakazem,lecz dobrowolnym wyborem.

Zgadzam się z Ks. Auotrem

Okres adwentu był czasem postu i pokuty tylko w polskim Kościele (V przykazanie kościelne). To nieprawda
Adwent miał tam charakter pokutny i ascetyczny (post, abstynencja, skupienie), co wspomina św. Hilary (+ 367), Kościół rzymski

A co dzisiaj? "Okres Adwentu ma podwójny charakter. I taki powinien  pozostać :)

Wygląda na to, że sobie z tą podwójnością nie za bardzo radzimy i wymiar ascetyczny oraz pokutny Adwentu coraz bardziej zanika. To fakt :)

Pojawiają się na przykład głosy, aby nie wpadać w szał zakupów, do którego w medialnych przekazach czas przed świętami Narodzenia Pańskiego został sprowadzony.  Obecny Papież takie narzekanie nazywa moralizatorstwem, oczywiście, że dziś wymiar komercyjny świąt zaczyna sie zbyt wcześnie i bywa bez gustu ale nastrój przedświąteczny też ma swoją wartość.

Ja z kolei z przerażeniem nieco odkrywam, że w co niektórych parafiach roraty zostają ograniczone do dwóch - trzech dni w tygodniu.
Kompletnie tego nie rozumiem.
Wiem, może gdzieniegdzie jest mniej dzieci, ale... dorośli sa wszędzie, a roraty przecież są tez dla nich.
Z tym, że w coraz większej ilości parafii są wieczorem a nie rano... jakoś się pogodziłem, szczególnie, że w mojej parafii jednak są rano:) (z tymi roratami wieczorem to trochę taki "szpas" jak z Wigilą Paschalną zaczynającą się jak słonecznko jeszcze wisi na niebie...) Aha - nie mam problemu ze wstawaniem moich dzieci - same chcą!

U mnie w parafii roraty też są trzy razy w tygodniu. Żenada. Wielce nawołują do ewangelizacji, do naprawy a tu co?

Ja się tylko zastanawiam, czy oczekiwanie na powtórne przyjście Pana musi się łączyć z postem i umartwieniem. Może tak? Nie wiem...

A ja mam propozycję postanowienia adwentowego: przestańmy mówić o "Świętach" a zacznijmy o "Świętach Bożego Narodzenia". Wszem i wobec. Bo jak słucham TV i innych, to mam wrażenie, że chodzi o święta choinki, prezentów i grubasa w czerwonym ubranku.
Może wtedy wróci nam pełna perspektywa, na co właściwie czekamy?...
Dla mnie Adwent jest i radosny, i uważny, i jakoś tęskny. I ten fiolet wyciszenia i nawrócenia całkiem pasuje....

A ja mam propozycję postanowienia adwentowego: przestańmy mówić o "Świętach" a zacznijmy o "Świętach Bożego Narodzenia". Wszem i wobec. Bo jak słucham TV i innych, to mam wrażenie, że chodzi o święta choinki, prezentów i grubasa w czerwonym ubranku.
Może wtedy wróci nam pełna perspektywa, na co właściwie czekamy?...
Dla mnie Adwent jest i radosny, i uważny, i jakoś tęskny. I ten fiolet wyciszenia i nawrócenia całkiem pasuje....

Co tu dużo mówić. Wystarczy przeglądnąć ofertę MGN na Roraty dla dzieci. Ani to wesołe, a pokutna to jest pieśń przewodnia.

"większe podkreślanie eschatologicznego i ascetycznego wymiaru Adwentu wydaje się czymś trafnym i pożądanym". Jestem podobnego zdania.
I uważam też, że ascetyczny wymiar adwentu nie jest czasem zakazanym dla radosnego oczekiwania na przyjcie Zbawiciela. Więc nie bójmy się pokuty w adwencie! Jeśli post i asceza kojarzy się komuś ze smutkiem i przygnębieniem to zapewniam, że to nie ma nic wspólnego z chrześcijaństwem.