Jest on odpowiedzią na zaproszenie ze strony organów rządowych do zabrania głosu przez środowiska religijne w sprawie dyskutowanego projektu ustawy dotyczącego wspomaganego samobójstwa.

Biskupi wskazali, że posługa chorym i umierającym jest częścią integralnej misji Kościoła Katolickiego. Zaznaczyli, iż nie stoją na stanowisku wzywającym do przedłużania życia osób umierających, które zakłada stosowanie uporczywej terapii, ale skupiają się na tym, jak służyć ludziom w doświadczeniu dobrej śmierci. Jednocześnie sprzeciwiają się stosowaniu środków, które powodują celową śmierć. Swój sprzeciw argumentują zarówno przesłankami płynącymi z wiary, jak i powodowani obroną dobra wspólnego.

Dobro wspólne, które obejmuje każdego i wszystkich, nakazuje stosowanie środków etycznych i prawnych w godnym podejściu do śmierci w ramach interdyscyplinarnej opieki paliatywnej.

Odwołując się do wyroku Irlandzkiego Sądu Najwyższego z 2013 roku w sprawie wspomaganego samobójstwa, przypomnieli zawartą w nim argumentację. Sąd, odrzucając zalegalizowanie w „ograniczonych przypadkach” tej metody, wskazał na obserwowalny proces poszerzenia stosowania wspomaganej śmierci w krajach, które wprowadziły taką legislację, stwierdzając: „fakt, że tak uderzająco wysoki poziom legalnie wspomaganej śmierci bez wyraźnej prośby ma miejsce w krajach takich jak Belgia, Holandia i Szwajcaria, bez żadnego wyraźnego oficjalnego lub nawet powszechnego zaniepokojenia, mówi sam za siebie o ryzyku związanym z taką liberalizacją”.