W zamierzeniu autora miała to być praca popularna, przybliżająca postać prymasa Wyszyńskiego i utrwalająca jego kult. O ile poprzednie monografie – Andrzeja Micewskiego czy Ewy Czaczkowskiej – koncentrowały uwagę na zewnętrznej aktywności i jego zmaganiach z systemem komunistycznym oraz państwowym ateizmem, o tyle biografia ks. Alberta Warso koncentruje się na duchowym i duszpasterskim wymiarze tej postaci. W kontekście beatyfikacji to słuszna perspektywa, gdyż to nie historyczne zasługi kard. Wyszyńskiego w obronie wolności Kościoła w Polsce i całej Europie Wschodniej, ale świątobliwe życie oraz profetyczne nauczanie sprawiły, że został wyniesiony na ołtarze.

Kanwą opowieści jest oczywiście przedstawiona chronologicznie biografia prymasa, ale znacznie większą wagę aniżeli publikowane dotąd studia nad jego życiem książka ks. Warso przywiązuje do odczytania na nowo jego nauczania. Wybierając fragmenty z kazań czy listów pasterskich, zwraca uwagę na wątki przewodnie jego myśli teologicznej, w której zawierzenie Maryi odgrywało zasadniczą rolę. Pokazuje go jako duszpasterza, który przez 33 lata, będąc prymasem i przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski, wyznaczał główne szlaki posługi duszpasterskiej Kościoła w Polsce, ale także jako ważnego partnera kolejnych papieży. Służył im wiernie, lecz i prowadził z nimi dialog, jeśli inaczej niż dyplomacja Stolicy Apostolskiej oceniał sytuację w Polsce i całym bloku komunistycznym. Historia to jemu najczęściej przyznawała rację. Ten element prymasowskiej posługi wymaga jeszcze pogłębionych studiów i kwerend w archiwach watykańskich.

Książka kończy się opisem procesu kanonizacyjnego oraz uroczystości beatyfikacyjnej, kiedy razem z matką Elżbietą Różą Czacką kard. Wyszyński został wyniesiony do chwały ołtarzy. We wstępie autor postuluje dalsze zgłębianie życia i nauczania błogosławionego. Lektura książki z pewnością skłania do refleksji nad życiem i myślą tego niezwykłego kapłana, duchowego ojca narodu i męża stanu.