Św. Albert z zaangażowaniem prowadził diecezję z czasem jednak zwrócił się do papieża o zwolnienie go z urzędu, uznając się niegodnym powierzonej mu funkcji. W następnych latach Albert z poświęceniem wypełniał polecenia papieskie, biorąc m.in. udział w łagodzeniu sporu pomiędzy metropolitą kolońskim a miastem Kolonią.

Papież Pius XI nadał Albertowi tytuł doktora uniwersalnego, zaś potomni chętnie nazywali go wielkim.

Zmarł 15 listopada 1280 r. w Kolonii. Albert został beatyfikowany przez Grzegorza XV w 1438 r. W 1459 r. został zaliczony przez Piusa II do grona Doktorów Kościoła. Kanonizował go Pius XI 6 grudnia 1931 r. Jego następca, Pius XII, ogłosił go w 1942 r. patronem studiujących nauki przyrodnicze. Albert jest ponadto patronem górników. W ikonografii św. Albert przedstawiany jest w habicie dominikańskim, czasami w mitrze lub jako profesor. Jego atrybutami są: księga, krzyż, lilia jako symbol wiernej duszy, mitra, ptasie pióro.

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.