Salezjański Ośrodek Misyjny w Warszawie

publikacja 21.10.2008 13:45

Na całym świecie w 129 krajach pracuje 16.385 Salezjanów, a w 90 krajach – 14.665 Salezjanek. Polskich Salezjanów jest 1.050, a Salezjanek 445. Aktualnie na misjach pracuje 130 polskich salezjanów w 42 krajach i 35 polskich salezjanek w 15 krajach świata.



Zgromadzenie Salezjańskie zostało założone w 1859 przez ks.Jana Bosco (1815-1888) w celu kontynuowania jego pracy z młodzieżą i dziećmi. Ks. Bosko swoje życie poświęcił dla młodzieży i dzieci, organizując dla nich oratoria (miejsca nauki, zabawy, modlitwy i pracy), a także szkoły dające zawód i szanse dalszej nauki. Spośród jego wychowanków założył Towarzystwo św. Franciszka Salezego. W 1876 ta nowa wspólnota zakonna liczyła już 330 członków. W 1887 (tzn. na rok przed śmiercią ks. Bosko) zgromadzenie liczyło 1049 salezjanów. Salezjanie w dalszym ciągu pracują z młodzieżą w szkołach oratoriach, świetlicach, domach poprawczych, prowadzą parafie i wyjeżdżają na misje.

Salezjanie przybyli do Polski w 1898. Zgromadzenie w Polsce rozwijało się bardzo prężnie, bo już w 1933 nastąpił podział na 2 prowincje zakonne, a liczba współbraci-Polaków osiągnęła 571. Po II wojnie światowej, która pozbawiła życia lub rozproszyła po świecie ok. 300 salezjanów polskich, zgromadzenie rozwija się bardzo dynamicznie, w 1979 (kolejny podział, tym razem na 4 prowincje z siedzibami w Pile, Warszawie, Wrocławiu i Krakowie) liczba współbraci wynosi 938. W 1998 (na stulecie przybycia salezjanów do Polski) jest ich ok. 1200. Po okresie komunizmu, gdzie jedyną możliwością pracy była praca w parafiach, pojawiają się nowe pola i perspektywy pracy. Zakonnicy wrócili pracy wychowawczej wśród młodzieży. Powstały liczne różnego typu ośrodki kształcenia i wychowania, takie jak szkoły różnego rodzaju i stopnia, bursy, internaty, ośrodki wychowawcze. W grudniu 1997 na 185 szkół katolickich w Polsce - 31 prowadzili salezjanie.

Na całym świecie w 129 krajach pracuje 16.385 Salezjanów, a w 90 krajach – 14.665 Salezjanek. Polskich Salezjanów jest 1.050, a Salezjanek 445. Aktualnie na misjach pracuje 130 polskich salezjanów w 42 krajach i 35 polskich salezjanek w 15 krajach świata.

Salezjański Ośrodek Misyjny powstał w 1981 roku z siedzibą w Łodzi, a następnie w Warszawie przy ul. Kawęczyńskiej 53. Od 1991 roku Ośrodek posiada własny dom w Warszawie przy ul. Korowodu 20.

Od początku istnienia jest instytucją ogólnopolską, której celem jest koordynacja działalności misyjnej prowadzonej w Polsce oraz organizowanie pomocy misjom salezjańskim.

ADOPCJA NA ODLEGLOŚĆ

www.adopcja.salezjanie.pl; e mail: adopcja@salezjanie.pl

W kwietniu 2008 roku minie 7 lat od rozpoczęcia programu Adopcji na odległość pod hasłem: Dajmy dziecku szanse nauki. Dzięki programowi imiennej Adopcji na odległość – na przełomie lat 2001-2007 objęliśmy pomocą ponad 5 tysięcy dzieci z różnych krajów świata. Około 6 tysięcy dzieci i młodzieży otrzymało dotychczas pomoc w ramach grupowej Adopcji na odległość. Dzieci objęte Adopcją na odległość pochodzą z 18 krajów świata: Albania, Brazylia, Gabon, Ghana, Gruzja, Kenia, Madagaskar, Malawi, Mongolia, Peru, Sri Lanka, Sudan, Tanzania, Togo, Uganda, Ukraina, Zambia, Wybrzeże Kości Słoniowej.

Od września 2007r. sukcesywnie przekształcamy program Adopcji na odległość imiennej na grupową. Proszą nas o to misjonarze, dla których niemałym trudem jest prowadzenie dokumentacji związanej z konkretnymi dziećmi, które często zmieniają miejsce zamieszkania, czy z przyczyn niezależnych od siebie muszą przerwać naukę. Bólem dla misjonarzy są też wybory, przed którymi stają podejmując decyzję o objęciu jednego dziecka pomocą adopcyjnych opiekunów z Polski, a innemu tej pomocy odmawiając. Również skala skrajnej biedy, z jaką boryka się ogromna liczba mieszkańców Krajów Trzeciego Świata obliguje do tego, by szukać dróg usprawniania pomocy w taki sposób, by mogła ona dotrzeć do wielu.



Pragniemy, by nasz program nie stracił personalistycznego charakteru, który jest ważny dla wielu opiekunów adopcyjnych. Bo choć w ramach adopcji grupowej pomagamy nie jednemu dziecku, lecz wielu, to są to również konkretne dzieci z ich dramatycznymi sytuacjami życiowymi, dziecięcymi marzeniami, twarzami i imionami. Ich zdjęcia oraz listy misjonarzy są mostem łączącym nasze życie z ich życiem.

Czym jest Adopcja na odległość?

- to przyjęcie do swojego życia biednych dzieci lub młodzieży z kraju misyjnego poprzez zapewnienie im możliwości edukacji.

Jakie dzieci mogą być objęte programem?
- osoby do Adopcji na odległość przedstawiają misjonarze salezjanie. Wybierają najbardziej potrzebujące dzieci i młodzież, którym rodzice nie są w stanie zapewnić edukacji, a często nawet zaspokoić ich podstawowych potrzeb. Przeważnie jednak to dzieci osierocone. Opieką objęte są osoby w wieku od 6 do 25 lat głównie z Afryki, Ameryki Łacińskiej oraz Europy.

Kto może w nim uczestniczyć?
- osoba, która ukończyła 18 rok życia, rodzina, zakład pracy, uczelnia, szkoła, klasa, stowarzyszenie itp.

W jaki sposób można włączyć się do dzieła?
- deklarację należy pobrać ze strony internetowej www.misje.salezjanie.pl i wypełnioną przesłać do Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego w Warszawie pocztą tradycyjną lub elektronicznie.
Szkoły przesyłają deklarację (wyłącznie pocztą tradycyjną) z pieczątką instytucji oraz imieniem i nazwiskiem nauczyciela odpowiedzialnego.

SOM pełni rolę pośrednika między misjonarzem a osobą adoptującą. Sponsor zobowiązuje się do pokrycia kosztów kształcenia dzieci przez okres minimum jednego roku. Po upływie tego czasu zobowiązanie może przedłużyć (telefonicznie, listownie lub pocztą elektroniczną), nie wypełniając ponownie deklaracji.
W odpowiedzi na deklarację SOM prześle informacje o placówce, fotografię dzieci oraz nada indywidualny numer osobie przystępującej do programu. Po otrzymaniu powyższych informacji należy rozpocząć dokonywanie wpłat, dopisując na druku przelewu w rubryce tytuł wpłaty indywidualny numer nadany przez SOM.(istnieje możliwość uruchomienia stałego zlecenia wpłat w banku)

Jaka jest roczna wysokość zobowiązania?
- minimalny roczny koszt wynosi 480,00 złotych (to kwota wystarczająca na zaspokojenie potrzeb związanych z wydatkami szkolnymi dla jednej osoby na okres 1 roku), ale to Państwo podejmują decyzję o wysokości zobowiązania. Wpłat można dokonywać w ratach (patrz: deklaracja). SOM przekazuje misjonarzom pieniądze przelewem bankowym raz na pół roku lub częściej (w zależności od potrzeb). Misjonarze osobiście opłacają koszty nauki oraz troszczą się o zaspokojenie podstawowych potrzeb podopiecznych, takich jak: dożywianie, ubranie, książki, przybory szkolne.

Ile razy w roku będzie przesłana informacja od misjonarza?
- raz w roku misjonarz postara się napisać list z informacją o placówce objętej opieką.


Czy można pisać do dzieci, które zostały objęte pomocą?
- można przesyłać listy, kartki z życzeniami do misjonarza i podopiecznych. W związku z licznymi obowiązkami misjonarz nie ma możliwości odpisywania na indywidualne listy. Najlepiej, aby korespondencja była napisana w języku urzędowym obowiązującym w kraju, z którego pochodzą podopieczni (np. Zambia, Kenia, Uganda – jęz. angielski).

Czy można wysyłać paczki?
- nie można wysyłać paczek ani drobnych prezentów dzieciom objętym programem Adopcji na odległość, aby nie tworzyć potrzeb, które nie odpowiadają warunkom życia w danym miejscu, i aby unikać powstawania zazdrości pomiędzy dziećmi z tej samej misji.

Czy można przerwać Adopcję na odległość?
- Adopcja na odległość stanowi moralne zobowiązanie wobec grupy dzieci. Jeśli opiekun nie ma możliwości dalszego wspierania, powinien powiadomić o tym SOM telefonicznie lub listownie.

Jakie są zalety adopcji grupowej?

- adopcja grupowa polega na finansowaniu kształcenia grupy młodzieży czy dzieci będących na danej placówce misyjnej. Wpłacane przez ofiarodawców pieniądze są spożytkowane przede wszystkim na wyposażenie dzieci w podręczniki i przybory szkolne oraz zapewnienie odpowiedniego zaplecza umożliwiającego kształcenie. W niektórych placówkach konieczny jest zakup swetrów, butów, koców czy mundurków szkolnych, w innych żywności i podstawowych środków higieny osobistej. Często niezbędne jest również wspieranie rodziny ucznia. Adopcja grupowa w porównaniu z imienną nie wymaga tak wielu formalności. Pomoc udzielana w ten sposób szybciej dociera do oczekujących jej. Jest powszechniejsza i skuteczniejsza. Zapobiega niebezpieczeństwu zawłaszczania dziecka, czy też niezdrowym podziałom wśród dzieci.


MIĘDZYNARODOWY WOLONTARIAT DON BOSCO

www.wolontariat.salezjanie.pl; więcej informacji: Agnieszka Milczarczyk – koordynator biura wolontariatu 503 811 868

W marcu 2007 roku wolontariat MWDB obchodził swoje piąte urodziny. Powstał w 2002 roku z inicjatywy ks. Stanisława Rafałko dyrektora Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego w Warszawie. MWDB jest odpowiedzią młodych ludzi na wezwanie Papieża Jana Pawła II zapraszające do wypełnienia swojego powołania w świecie: " ...jesteście niezbędni nie przez to, co możecie uczynić dzięki waszym zdolnościom i sile fizycznej, ale przez to, co możecie uczynić dzięki wierze w Boga ... Wolontariat, ten wspaniały fenomen naszych czasów, powinien być żywy pośród was. (...) żaden młody człowiek, będący w waszym wieku, jeśli nie poświęci - w takiej czy innej formie - jakiejś cząstki swego czasu na służbę innym, nie może nazywać siebie chrześcijaninem". MWDB skupia młodych ludzi, ktrórzy pragną nieść pomoc, poświęcić swój czas na służbę biednym i potrzebującym na całym świecie.

Do tej pory na misje długoterminowe czyli na okres minimum jednego roku wyjechało 30 wolontariuszy a w samym 2007r 10 wolontariuszy udało się do następujących krajów: Ugandy, Peru, Mongolii, Zambii i na Madagaskar. Ponadto w okresie wakacji 12 wolontariuszy organizowało odpoczynek dla dzieci i młodzieży w Libanie, a 8 w Korostyszewie na Ukrainie.

Jedna wolontariuszka przez miesiąc podróżowała po Zambii, Malawi i Ugandzie, skąd nadawała reportaże do radiowej Trójki. Zakończeniem jej misji była radiowa licytacja przedmiotów na rzecz ośrodka dla chłopców ulicy w Namugongo.

Aby wyjechać na misje wolontariusze musza przejść formacje. W takich comiesięcznych spotkaniach formacyjnych uczestniczy około 40 młodych ludzi. Zainteresowanie jest ogromne z czego się bardzo cieszymy.

Ponadto wolontariusze prowadza w naszym kraju akcje informacyjne o misjach. W 2007r do najbardziej udanych akcji możemy zaliczyć: wystawy fotograficzne w Centrum Handlowym Silesia w Katowicach, w Olsztynie, w Słubicach i w Dieseldorfie, zajęcia w Ośrodku Migranta Fu Shenfu w Warszawie, animacje misyjnych w szkołach, parafiach, a także: podczas spotkania Lednica 2007, na pikniku urodzinowym Radia Józef w Warszawie, podczas Pielgrzymki Suwałki-Wilno, podczas Festynu na Ursynowie, na Franciszkańskich Spotkaniach Młodych w Kalwarii Pacławskiej, na Festiwalu Wolontariatu i Edukacji Globalnej w Kielcach oraz podczas XX Jubileuszu wydania Brulionu w Galerii Porczyńskich w Warszawie.


ANIMACJA MISYJNA


W perspektywie misyjnej działalności Kościoła, obowiązek działania i świadomość misyjna wiernych wypływają z sakramentu chrztu św., co przypomina nam dobitnie śp. Jan Paweł II { por. Rmis 71}. Ten mandat misyjnej odpowiedzialności, aczkolwiek realizowany przez wiernych w różnym stopniu w czasie dwudziestu wieków ewangelizacji, pozwolił dotrzeć Ewangelii w najbardziej odległe zakątki ziemskiego globu. Wyraża się on przede wszystkim w nieustannej modlitwie w intencji misji, dla której nie ma barier nie do pokonania, przeszkód i nieodpowiednich czasów czy sytuacji.

Modlitwa od czasów Wieczernika – poprzez dwadzieścia wieków, aż do naszych dni –jest duszą i fundamentem misji. Z modlitwy, natchnionej darami Ducha Świętego, zrodziły się wielkie dzieła misyjne, chociaż tak bardzo różnią się między sobą. Podróże apostolskie św. Pawła i kontemplacja tajemnic Odwiecznego Słowa przez św. Jana Apostoła. Dalekie wyprawy do Indii, Japonii i Chin św. Franciszka Ksawerego i nieustępliwa modlitwa pokornej karmelitanki za klauzurą, św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Pielgrzymki apostolskie śp. Jana Pawła II po wszystkich kontynentach i długoletnia praca misyjna nieznanych misjonarzy i misjonarek w afrykańskim buszu, w peruwiańskich Andach, syberyjskich śniegach czy na wyspach Oceanii...

Niezliczone przykłady misyjnego zaangażowania docierają do szerokiego grona odbiorców poprzez prasę misyjną, książki, filmy, spotkania z misjonarzami i wolontariuszami, kazania w kościołach, katechezy w szkołach, wystawy, obecność w mediach, to wszystko miało za cel pobudzenie ludzi do refleksji nad naszym zaangażowaniem i współodpowiedzialnością za misje.

Przesłanie misyjne w 2007 r. przekazywaliśmy:
  • w 98 parafiach
  • w 39 szkołach
  • na 9 spotkaniach z dobrodziejami misji salezjańskich
  • poprzez nasze muzeum misyjne (963 osoby)
  • za pomocą 4 wystaw misyjnych

    Z misyjnym orędziem ewangelizacyjnym dotarliśmy do około 390.000 osób.

    Salezjańskie Muzeum Misyjne przykładem nowej ery multimedialnej

    www.muzeum.salezjanie.pl

    Salezjańskie Muzeum Misyjne w Warszawie jest jednym z największych muzeów misyjnych w Polsce. Posiada jedną z najnowocześniejszych i najbardziej interaktywnych internetowych stron muzealnych w Polsce.

    Na stronie muzeum możecie Państwo w sposób interaktywny odkryć wybrane przedmioty z naszej kolekcji np. przyjrzeć się dokładnie fetyszowi z Zairu obracając go o 360 stopni podziwiając jego proste, surowe kształty podporządkowane pionowej osi jako wyraz religijnej funkcji przedmiotu. Kolekcja instrumentów świata zaprasza do odkrycia on-line dźwięków instrumentu maribula z Wenezueli, cytry z Afryki służącej do wywoływania duchów czy ksylofonu kabłąkowego nazwanego przez afrykańskie ludy z grupy Bantu „maribą”. Każde dziecko może zabawić się w indyjskiego artystę i pokolorować malowidła oraz odesłać je na adres Muzeum a My opublikujemy wybrane prace.



  • Eksponaty z obecnego Salezjańskiego Muzeum Misyjnego gromadzone są od 1981r.

    Muzeum zostało uroczyście otwarte i poświęcone 24 maja 1995r. przez Sekretarza Konferencji Episkopatu Polski, ks Arcybiskupa Bronisława Dąbrowskiego, Dyrektora Departamentów Muzeów w Ministerstwie Kultury i Sztuki oraz ks. Edwarda Plenia, Wikariusza Inspektora Prowincji Warszawskiej.
    Celem założenia Muzeum Misyjnego było lepsze poznanie tematyki misyjnej oraz edukacja dotycząca ludności krajów misyjnych i ich zwyczajów. Zwiedzającym staramy się przybliżyć kulturę i sposób życia mieszkańców tych krajów oraz warunki, w jakich pracują misjonarze i salezjańscy misjonarki, pełniący służbę w 42 krajach świata.

    W muzeum znajduje się obecnie około 3 000 eksponatów. Każdy kryje w sobie jakąś historię, przedstawia tradycję, jest uczestnikiem życia innych ludów czy plemion, żyjących w odległych zakątkach świata, nierzadko w miejscach, do których dotarcie jest utrudnione.

    Muzealne eksponaty są żywą historią, która fascynuje i inspiruje. Eksponaty przywożone były przez misjonarzy i misjonarki, niektóre przekazane przez dobrodziejów jeżdżących po świecie oraz uzupełnione przez dzieła zakupione.

    Unikalna podroż wśród ludów Afryki pozwala zapoznać się z lokalnymi ozdobami, instrumentami, zabawkami dziecięcymi, przedmiotami, jakimi posługują się szamani, lekarze czy czarownice…
    Ameryka Łacińska odkrywa przed nami maski, pióropusze, ozdoby Indiańskie, instrumenty muzyczne, przedmioty gospodarstwa domowego, nasiona i owoce tropikalne…

    Daleki Wschód to niezliczone parasole, wachlarze, lampiony, kolekcja porcelany chińskiej, stroje weselne, ołtarzyki buddyjskie, rzeźby z drzewa sandałowego…

    Australia i Ocenia zachęca nas swymi naczyniami rytualnymi, girlandami, matami a Bliski Wschód prezentuje pokaźną kolekcję stroi ozdobnych, naczyń, etiopskich obrazów na skórze i papirusie czy malarstwa perskiego….

    To tylko wybrane z atrakcji, jakie czekają na Państwa w tej bogatej kolekcji, która posiada także dział przyrodniczy, filatelistyczny, numizmatyczny czy zbiory sztuki ludowej oraz zbiory specjalne.

    Salezjańskie Muzeum Misyjne znajduje się w Warszawie, w gminie Usynów na ulicy Korowodu 20. Zapraszamy do odwiedzenie po wcześniejszym umówieniu wizyty pod numerem: +48 22 644 86 78 lub emaliowo: muzeum@salezjanie.pl.

    Muzeum jest otwarte na wszelkiego rodzaju współpracę jak i organizowanie wystaw tymczasowych z eksponatami muzeum.