Przygotowanie bliższe

Czas Adwentu - wykorzystany zarówno duchowo, jak i fizycznie - jest najlepszym czasem do przygotowania Kolędników Misyjnych. Modlitwa i dobre uczynki dzieci, wchodzących w skład grup kolędniczych, są ich pierwszym darem dla rówieśników, którym będą pomagać, jak też dla odwiedzanych rodzin.

Pierwszy etap przygotowania to podział na grupy, przydział dorosłych opiekunów, a następnie przygotowanie strojów, gwiazdy i skarbonki i napisem: „Dar dla dzieci z Republiki Środkowoafrykańskiej”.

Kolejny etap to rozdanie ról poszczególnym dzieciom i urządzanie prób z opiekunami grup, którzy wywodzą się np. z Akcji Katolickiej, Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców, Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, Ruchu Światło Życie, Caritas, Rady Parafialnej, Żywego Różańca itd. Opiekunowie są niezbędni, zwłaszcza w dużych miastach, gdzie ludzie się nie znają i gdzie mogą zdarzyć się próby odebrania ofiar kolędującym dzieciom. Dorośli z jednej strony poświadczają autentyczność akcji, a z drugiej zapewniają dzieciom bezpieczeństwo.

Grupy powinny być nieliczne - cztero lub pięcioosobowe. Będą mogły wówczas swobodnie wejść do mieszkań i przedstawić swój program. Ważne Jest również, żeby z parafii została rozesłana jak największa liczba grup. U dyrektorów diecezjalnych PDM lub w centrali krajowej PDM można zamówić Aniołki Misyjne, na których znajduje się błogosławieństwo dla rodzin przyjmujących kolędników.

Przygotowanie bezpośrednie

Przygotowanie to dotyczy uroczystości rozesłania kolędników misyjnych, które odbywa się w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia (chodzi o samo rozesłanie, niekoniecznie kolędowanie).

Tego dnia wszystkie grupy w strojach kolędniczych uczestniczą w wyznaczonej Mszy św. Stojąc blisko ołtarza, wtaczają się w liturgię słowa, modlitwę powszechną lub też tworzą procesję z symbolicznymi darami. W komentarzu wierni powinni usłyszeć informację o czasie ich kolędowania. Jeśli parafia utworzy kilkanaście lub kilkadziesiąt grup (zaangażuje szkołę, a przynajmniej ministrantów, dziecięca służbę Maryjną i schole) to akcję tę uda się przeprowadzić w jeden dzień lub nawet jedno popołudnie.

Samo rozesłanie to modlitwa, którą celebrans odmawia w ramach obrzędu rozesłania tuż przed błogosławieństwem. Dokonuje się ono podczas każdej Mszy św. W ten sposób wszyscy parafianie zostaną poinformowani o czasie i celu Kolędników Misyjnych.

Kolędowanie

Przyjście do domu z kolędą nie może się kojarzyć - ani kolędnikom, ani przyjmującym ich rodzinom - tylko ze zbiórką pieniędzy. Wartości akcji nie mierzymy bowiem sumą zebranych pieniędzy, ale skutkami duszpasterskimi. Tak więc kolędowanie to przygotowany wcześniej krótki program, zakończony błogosławieństwem, wyrażonym w znakach zapisanych na drzwiach wejściowych.

Czas kolędowania

Dobrze by było wytworzyć w parafii zwyczaj kolędowania misyjnego w określonym dniu czy dniach (np. we wspomnienie św. Młodzianków). Powinno się to odbywać pomiędzy świętami Bożego Narodzenia i Nowym Rokiem. Przemawia za tym wiele argumentów. Przede wszystkim z tym okresem związana jest tradycja kolędowania, a także jest to czas radości Bożonarodzeniowej. Po drugie - dzieci w tym czasie mają dni wolne od nauki, więc nie odrywamy ich od zajęć. Podjęcie akcji i samą uroczystość Trzech Króli uniemożliwi urządzenie w tym dniu zakończenia Kolędników Misyjnych, które powinno znaleźć swój wyraz w liturgii Eucharystii właśnie w Objawienie Pańskie. Wtedy to bowiem w modlitwie powszechnej modlimy się za tych, którzy - otwierając drzwi swoich mieszkań - włączyli się w pomoc dzieciom, a w procesji z darami grupy kolędnicze przynoszą m.in. ofiary zebrane podczas kolędowania.

Spotkanie Kolędników Misyjnych

Warto postarać się, żeby na zakończenie akcji odbyło się w diecezji wspólne spotkanie biskupa ze wszystkimi kolędnikami misyjnymi. W tym celu należy skontaktować się z dyrektorem diecezjalnym PDM. Na wspólnej Eucharystii dzieci mogłyby usłyszeć pasterskie słowo uznania za wrażliwość ich serc oraz zachętę do dalszego angażowania się w sprawy misji. Spotkanie z biskupem byłoby też okazją, aby „przyjść z kolędą" także do niego - dzieci przedstawiłyby swój krótki program, z którym chodziły od domu do domu.