Położenie

Republika Środkowoafrykańska (RS) leży w samym środku kontynentu. Jest prawie dwukrotnie większa od Polski, ale zamieszkuje ja dziesięć razy mniej ludności. Od południa sąsiaduje z Demokratyczną Republiką Konga i Republiką Kongo, od zachodu z Kamerunem, na północy z Czadem, a na wschodzie z Sudanem. Południową cześć kraju pokrywają lasy. W części północnej znajduje się sawanna oraz step.

Ludność

RS leży na skrzyżowaniu dróg handlowych oraz wędrówek ludności, stąd też jest tam ok. 80 grup ludnościowych z przewagą plemion Bantu. Ta różnorodność szczepowa najbardziej widoczna jest w bogactwie strojów i obyczajów. Jeszcze dziś w niektórych plemionach można spotkać kobiety ze spłaszczonymi czaszkami (robi się to we wczesnym dzieciństwie) lub wargami wyciągniętymi na drewnianych lub kościanych tabliczkach. Takie celowe oszpecanie kobiet rozpoczęło się w epoce niewolnictwa, aby zniechęcić handlarzy do ich porywania. Z czasem jednak deformacje te stały się wskaźnikiem piękności. Mężczyźni również przyozdabiają swoje ciała, np. w plemieniu Ubangi nacinają sobie torsy w taki sposób, że sprawiają one wrażenie płaskorzeźby.

Historia

Początkowo kraj ten zamieszkiwali Pigmeje Binga oraz ludy Bantu, z czasem Jednak zaczęli przybywać na te tereny również ludy z sąsiedniego Kamerunu. Chronili się tu przed handlarzami niewolników. Niestety, po pewnym czasie także tu zaczęli docierać łowcy niewolników. W roku 1910 ówczesne Oubangui-Chari zostało włączone do Francuskiej Afryki Równikowej. Niezależność zyskało dopiero w roku 1958, a całkowitą niepodległość w roku 1960, choć nadal pozostawało pod kontrolą Francji. Prezydentem kraju został wybrany Barthelemy Boganda, pierwszy rodzimy ksiądz, który rok później zginął w katastrofie lotniczej. Władzę w kraju przejął wówczas David Dacko.

Niestety, w sylwestrową noc roku 1965 w wyniku zamachu stanu został obalony przez pułk. Jeana Bedela Bokassę, który po pewnym czasie ogłosił się cesarzem. Jego rządy byty bezwzględne i okrutne, usuwał z drogi wszystkie niewygodne mu osoby. Zarzucano mu kanibalizm, trybalizm i nadużycia finansowe. Kilka lat później przeprowadzono zamach stanu, który zakończył istnienie cesarstwa. Przywrócono republikę. Do władzy doszedł ponownie David Dacko, który tym razem został obalony przez gen. Kolingba.




W roku 1993 wybory prezydenckie wygrał Ange-Felix Patasse, ale już trzy lata później rozpoczęły się przeciwko niemu liczne rebelie. Zarzucano mu ogromne defraudacje. W maju 2001 roku miała miejsce kolejna próba zamachu stanu. W marcu 2003 roku stolicę zajął i ogłosił się prezydentem gen. Francois Bozizé. Zawieszono Konstytucję i rozwiązano Zgromadzenie Narodowe. Dwa lata później generał legalnie objął prezydenturę na 5 lat (2005-2010). Na początku bieżącego roku na północy kraju powstało wiele grup rebelianckich z zamiarem obalenia obecnego prezydenta. Buntownicy domagają się rekompensaty ekonomicznej za udzieloną generałowi pomoc, która doprowadziła go do władzy. Dochodzi teraz do wielu nadużyć i aktów przemocy fizycznej i psychologicznej, których ofiarami stają się zwykli mieszkańcy. Wielu z nich uciekło do sąsiednich krajów.

Gospodarka

Gleba w RS ma charakterystyczną czerwona barwę, która świadczy o dużej zawartości laterytu. Jest jednak dostatecznie żyzna, by uprawiać na niej kukurydzę, ryż, maniok, bawełnę, orzeszki ziemne, banany, ananasy, palmy oleiste, mango oraz inne owoce cytrusowych. Rolnictwo wciąż pozostaje tam na prymitywnym poziomie. W kraju występują bogate złoża mineralne: diamenty, złoto, ropa naftowa, uran. Nie są one jednak odpowiednio eksploatowane. Lasy środkowoafrykańskie obfitują w niezwykłe drzewa, m.in. heban, mahoń, drzewo złote, czerwone, z których pozyskuje się wysokiej klasy drewno.

Z życia Kościoła

Pierwsi misjonarze dotarli do Republiki Środkowoafrykańskiej ponad 100 lat temu, stąd też wielu ludzi zna już Ewangelię (na sto osób dwadzieścia to katolicy). Największym problemem miejscowego Kościoła jest brak kapłanów. W tym ponad trzymilionowym kraju opiekę duszpasterską sprawuje 9 biskupów i 270 kapłanów. Ogromną pomocą służą im katechiści (ok. 5 tys.), którzy uczą katechizmu nie tylko przy swoich parafiach, ale docierają także do odległych wiosek. Prowadzą również liturgię słowa oraz przygotowują ludzi do sakramentu chrztu.

Dzieci

Sytuacja większości dzieci w Republice Środkowoafrykańskiej jest bardzo trudna. Cierpią one z różnych przyczyn, m.in. z głodu. Brak żywności jest przyczyną niedożywienia ponad 60% małych mieszkańców tego kraju. Niedożywienie zaś prowadzi do wielu chorób. Nawet niegroźne, zdawałoby się, choroby (odrą, biegunka itp.) stają się często przyczyną ich śmierci. Inną źródłem chorób jest brak podstawowych warunków higienicznych. Dzieci w RS są bardzo zaniedbane. Dużym również problemem są tzw. "dzieci ulicy" - dzieci, które cały swój czas spędzają na ulicy. Na niej się bawią, pracują i śpią. Na ogół są to naturalne sieroty, które tracą rodziców z powodu wciąż panującego w kraju chaosu, ale są to także dzieci porzucone przez własnych rodziców. W ostatnim czasie coraz częściej na ulicę wychodzą dzieci, które mają rodziców, ale nędza zmusza je do wyjścia z domu. Ulica daje im szansę na przeżycie. Dość duża liczba dzieci ulicy zajmuje się drobnym handlem, inne żebrzą, a jeszcze inne kradną... Według statystyk na 100 mieszkańców RS w wieku od 9 do 21 lat - 25 żyje właśnie na ulicy.