– W Centrum Formacji Misyjnej co roku uczyło się ok. 20 księży diecezjalnych. W tym roku jest ich dziesięciu, z czego pięciu z diecezji tarnowskiej – mówi ks. Czesław Noworolnik, sekretarz Komisji Episkopatu ds. Misji. – To tym smutniejsze, że liczba kandydatów na misjonarzy spadła mimo obchodów 50. rocznicy encykliki "Fidei donum" zachęcającej biskupów i księży do daru wiary z własnych powołań na potrzeby misji. Sytuacji nie zmieniają apele Benedykta XVI wzywające do większego zaangażowania misyjnego polskich katolików. – Wydawało się, że apel papieża wywoła rewolucję. Ale tak się nie stało – ubolewa były misjonarz.

Zdaniem ks. Noworolnika przyczyn spadku powołań misyjnych trzeba szukać m.in. w braku zrozumienia wśród biskupów skoncentrowanych na potrzebach i diecezji, w obawach młodych księży przed ciężką pracą misjonarza i w strachu przed powrotem po kontrakcie misyjnym trwającym zwykle sześć lat. – Część z tych lęków wynika ze stereotypów, ale misjonarzowi rzeczywiście często trudno wrócić do kraju, bo odmienność doświadczeń utrudnia przyszłą pracę – tłumaczy ks. Noworolnik.

Bardziej radykalny jest były misjonarz, który opowiada "Rz": – Biskupi nie chcą wysyłać misjonarzy, bo traktują to jako stratę duchownych. I zastrzega, że są wyjątki: – A jeśli już decydują się na wysłanie, to niekiedy wybierają wcale nie najlepszych, ale tych, którzy sprawiają im problemy. Twierdzi, że liczba polskich misjonarzy będzie nadal spadać. A i tak jest zawstydzająco niska w porównaniu np. z Hiszpanią, która ma o wiele niższe wskaźniki powołań niż Polska. – Hiszpanów – księży, zakonników, zakonnic i świeckich – jest na misjach 14 tys., Polaków – tylko 2100. A części z nich kończą się właśnie kontrakty – mówi były misjonarz.

Lepiej Polacy wypadają, jeśli chodzi o pomoc finansową dla misji. Ale i tu nie jest doskonale. – Co roku otrzymujemy o ok. 10 proc. darów więcej – mówi ks. Marcin Iżycki z Dzieła Pomocy Misjom Ad Gentes. Podkreśla, że choć ofiarność wiernych, gdy do parafii przyjeżdża misjonarz, jest ogromna, to zbiórka podczas wielkiego postu nie przynosi wielkich zysków. – Często z diecezji dostajemy kilkanaście, kilkadziesiąt tysięcy złotych – opowiada. – To kropla w morzu potrzeb. W 2007 r. dysponowałem 2,1 mln zł. Z tego milion poszedł na zapomogi misyjne, pół miliona – na zapomogi wakacyjne. Na akcje misjonarzy zostało niewiele – mówi ks. Iżycki. – Szpitale i szkoły w Afryce mogą być budowane jedynie dzięki wsparciu MSZ.