Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny

publikacja 28.06.2003 08:03

Święta Matki Bożej w kalendarzu liturgicznym znajdują się paralelnie ze świętami Pana Jezusa. Tak więc Kościół obchodzi: Boże Narodzenie i Narodzenie Najświętszej Maryi, Ofiarowanie Chrystusa w świątyni i Ofiarowanie Maryi w tej świątyni. Wielki Piątek i Matki Bożej Bolesnej, Wniebowstąpienie Pana Jezusa i Wniebowzięcie Maryi, Serca Pana Jezusa i Serca Maryi, Chrystusa Króla i Maryi Królowej.

Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny Henryk Przondziono / Foto Gość O Sercu Maryi pisze jako pierwszy św. Łukasz (Łk 2,79.57)

  • Czczone na różne sposoby... :.
  • Poświęcenie świata :.
  • Poświęcenie Polski :.
  • Trzecia tajemnica fatimska :.
     
  • O Sercu Maryi pisze jako pierwszy św. Łukasz (Łk 2,79.57).

    Pierwsze ślady kultu Serca Maryi napotykamy już w XII wieku. I tak o Sercu Maryi wspominają: św. Azelm (+ 1109), jego uczeń Eudmer (+ 1124), Hugo od Św. Wiktora (+ 1140), św. Bernard (+ 1153), św. Herman Józef (+ 1233), św. Bonawentura (+ 1274), św. Albert Wielki (+ 1303), Tauler (+ 1361), bł. Jakub z Yoragine (+ 1298), św. Mechtylda (+ 1299), św. Gertruda Wielka (+ 1303), św. Brygida Szwedzka (+ 1373) i inni. Wymieniliśmy tylko pisarzy najdawniejszych. O. Bover przytacza ponad 400 cytatów o Sercu Maryi w pismach Ojców Kościoła, świętych i pisarzy.

    Jednak na wielką skalę kult Serca Maryi rozwinął dopiero św. Jan Eudes (1601-1680). Kult, który szerzył wspomniany Święty nosił nazwę Najświętszego Serca Maryi lub Najsłodszego Serca Maryi. Jak wiemy, łączył go ze czcią Serca Pana Jezusa. Odtąd powszechne są obrazy Serca Jezusa i Serca Maryi. Jeszcze dzisiaj można dość często spotkać się z nimi w domach katolickich, zwłaszcza wśród ludu. W średniowieczu bardzo rozpowszechnione było nabożeństwo do Matki Bożej Bolesnej i do Siedmiu Jej Boleści. Bardzo często artyści przedstawiali wtedy Maryję z Sercem przebitym mieczem albo nawet siedmiu mieczami. To nabożeństwo i dzisiaj jeszcze jest szeroko znane.

    Felieton księdza Artura Stopki

    Serce do myślenia

    Najwięcej jednak do rozpowszechnienia czci Serca Maryi przyczynił się ks. Geretes, proboszcz kościoła M.B. Zwycięskiej w Paryżu. W roku 1836 założył on bractwo M.B. Zwycięskiej, mające za cel nawracanie grzeszników przez Serce Maryi. W roku 1892 bractwo liczyło 20 milionów członków.

    W objawieniu „Cudownego Medalika Matki Bożej Niepokalanej", jakie otrzymała w roku 1830 św. Katarzyna Laboure, są umieszczone dwa Serca Jezusa i Maryi.

    Św. Antoni Maria Klaret (+ 1870) Niepokalane Serce Maryi ustanowił Patronką swojego zgromadzenia. Co więcej Serce Niepokalane Maryi umieścił w herbie tego zakonu.

    Jan Juliusz Chevalier, założyciel, zgromadzenia zakonnego Serca Jezusowego, Patronką swojej rodziny zakonnej ogłosił Najświętszą Pannę od Jezusowego Serca. Papież Pius IX zatwierdził również arcybractwo pod tym wezwaniem a ośrodek tegoż arcybractwa, kościół Królowej Serca Jezusowego, podniósł do godności bazyliki. W 1869 roku arcybiskup Paryża w otoczeniu 15 biskupów, 500 kapłanów i ok. 100000 wiernych dokonał koronacji obrazu Matki Bożej od Serca Jezusowego.

    W wieku XIX rozpowszechnia się nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi dla podkreślenia Jej przywileju niepokalanego poczęcia i wszystkich skutków, jakie ten przywilej na Maryję sprowadził. To nabożeństwo w ostatnich dziesiątkach lat stało się powszechne. Początek temu nabożeństwu dało ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi przez papieża Piusa IX w roku 1854, jak też objawienia Matki Bożej w Lourdes (1858). Najbardziej jednak przyczyniły się głośne objawienia Matki Bożej w Fatimie w roku 1917.

    Dnia 13 maja 1917 roku w samo południe kiedy troje dzieci: Łucja (lat 10), jej brat cioteczny Franciszek (lat 9) i Hiacynta (siostra Franciszka lat 7) w odległości 3 km od Fatimy pasły swoje owce, ujrzały nagle silny błysk ognia jakby potężnej błyskawicy, który powtórzył się dwa razy. Zaniepokojone dzieci zaczęły zabierać się do domu ze swymi owcami. Ujrzały nagle na dębie postać Matki Bożej i usłyszały Jej głos: „Nie bójcie się, przychodzę z nieba. Czy jesteście gotowe na wszelkie cierpienia i pokuty, aby sprawiedliwości Bożej zadośćuczynić za grzechy, jakie Jego Majestat obrażają? Jesteście gotowe nieść pociechę memu Niepokalanemu Sercu?" W imieniu trojga odpowiedziała najstarsza Łucja: „Tak jest, bardzo tego chcemy", Matka Boża poleciła dzieciom, aby przychodziły na to samo miejsce co miesiąc 13 każdego miesiąca.
  • Dzieci wzięły sobie głęboko do serca polecenie z nieba i zadawały sobie w tym czasie najrozmaitsze pokuty i cierpienia na wynagrodzenie Panu Bogu za grzechy ludzkie. W objawieniu drugim, dnia 13 czerwca Łucja prosiła Matkę Bożą, aby zabrała wszystkich troje do nieba. Matka Boża przyrzekła i zapowiedziała, że Franciszka i Hiacyntę weźmie wcześnie. „Ty jednak musisz tu dłużej pozostać. Musisz głosić wolę Bożą wynagradzania. Moje Serce Niepokalane chciałoby Panu Bogu składać dusze odkupione, jako kwiaty przed Jego tronem. Ale moja dziecino, nie trać odwagi. Ja ciebie nie opuszczę, a moje Niepokalane Serce będzie dla ciebie drogą do Boga".

    W objawieniu trzecim dnia 13 lipca Łucja usłyszała głos Matki Bożej: „Musisz ofiarować się za grzechy. Kiedy to będziesz czynić, powtarzaj: „O Jezu, czynię to z miłości dla Ciebie i za nawrócenie grzeszników w łączności z Niepokalanym Sercem Maryi". Pokazała też Matka Boża dzieciom piekło a w nim wiele dusz potępionych, aby wzbudzić w nich grozę i tym większe pragnienie ratowania grzeszników od ognia wiecznego. Zażądała także Matka Boża z tej okazji, aby w każdą pierwszą sobotę miesiąca była przyjmowana Komunia święta wynagradzająca. W końcu poleciła:

    „Gdy będziecie odmawiać różaniec, to na końcu dodajcie: - O Jezu, strzeż nas od grzechu i zachowaj nas od ognia piekielnego, wprowadź wszystkie dusze do nieba, a zwłaszcza te, które wyróżniały się szczególnym nabożeństwem do Niepokalanego Serca Maryi".

    Dnia 13 sierpnia nie mogły dzieci przybyć. Zostały bowiem zatrzymane przez policję przez kilka dni. Wypuszczone na wolność mogły znaleźć się dopiero na miejscu objawień w niedzielę 19 sierpnia. Matka Boża nakazała dzieciom przychodzić do października i zapowiedziała w październiku cud, który będzie znakiem wiarygodności tych objawień. Zawołała też: „Módlcie się, módlcie się i czyńcie wiele ofiar za nawrócenie grzeszników; zbyt wielu ich idzie na potępienie wieczne, gdyż nikt za nich nie pokutuje i się nie modli".

    W piątym objawieniu 13 września Matka Boża poleciła dzieciom, aby często odmawiały różaniec w intencji zakończenia wojny. Zapowiedziała, że zjawi się im w październiku wraz ze św. Józefem i Dzieciątkiem Jezus. „Tak, w październiku pokażę cud, aby wszyscy mogli uwierzyć".

    Ostatnie zjawienie się Matki Bożej dnia 13 października oglądało ok. 70 000 ludzi, przybyłych ze wszystkich stron i o zróżnicowanym nastawieniu. Padał deszcz od samego rana. Dlatego na fotografiach, jakie mamy z tego dnia, widać mnóstwo parasoli. Łucja zapytała Matki Bożej: „Kto jesteś i czego Pani chce ode mnie?" Otrzymała w odpowiedzi: „Ja jestem Królową różańca świętego i życzę sobie, aby na tym miejscu wystawiono kaplicę ku mojej czci. Życzę sobie również, aby tu przez wszystkie dni był odmawiany różaniec. Niech się ludzie stają lepsi i niech proszą o odpuszczenie swoich grzechów. Niech nie obrażają Pana Boga, który i tak jest zbyt znieważany". Nagle deszcz przestał padać, rozsuwają się chmury i pokazuje się słońce. Ale oto tłum zaczyna wydawać okrzyki: bowiem słońce zaczyna robić zygzaki po niebie i rzucać całe gamy barw. Po chwili jakby chciało runąć na tłum, spada na ziemię i zatrzymuje się nisko nad nią. Wszystkich ogarnęło przerażenie. Niektórzy fotoreporterzy próbowali całe to dziwne zjawisko sfotografować. Dzieci ujrzały wtedy całą Świętą Rodzinę: Maryję, Józefa i Boże Dziecię. Dziecię na ręku św. Józefa błogosławiło tłum. W końcu ujrzały Matkę Bożą ze szkaplerzem u stóp góry Karmel.

    4 kwietnia 1918 roku zmarł świątobliwie 10 letni - Franciszek na epidemię, zwaną „hiszpanką". Dnia 20 lutego 1920 roku poszła za nim do wieczności jego siostra Hiacynta również w wieku 10 lat, także w opinii świętości. Ich proces beatyfikacyjny został rozpoczęty.

    Władze kościelne bardzo ostrożnie odnoszą się do objawień prywatnych. Dlatego badania trwały długo. Dopiero 13 października 1930 roku biskup diecezji Leira, do której należy Fatima orzekł w obecności 100 000 pielgrzymów prawdziwość objawień.

    Dnia 13 października 1942 roku w 15-lecie objawień fatimskich papież Pius XII drogą radiową ogłosił całemu światu, że poświęcił rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi. Polecił także, aby uczyniły to poszczególne kraje w swoim zakresie. Pierwsza uczyniła to Portugalia z udziałem prezydenta państwa. Szalała wtedy druga wojna światowa. Polska była pod okupacją hitlerowską. Dlatego mogła to uczynić dopiero w roku 1946. Prymas Polski, kardynał August Hlond w obecności całego Episkopatu Polski i około miliona pielgrzymów uczynił to 8 września na Jasnej Górze przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej. Papież Pius XII wysłał z tej okazji osobny list gratulacyjny do Polski (23X111946).
    Dnia 13 maja 1946 roku tenże papież przez swojego delegata dokonał koronacji figury Matki Bożej Fatimskiej. W koronacji uczestniczyło ok. 800 000 pielgrzymów z całego świata.

    Dzisiaj na miejscu objawień w Cova da Iria (3 km od Fatimy) stoi wspaniała bazylika, tam doznaje czci Matka Boża w koronowanej przez papieża pięknej figurze. Obok są liczne domy pielgrzymów i sióstr zakonnych. Rozłożone są one tak wraz z prywatnymi mieszkaniami, że sięgają Fatimy i tworzą prawie jedną miejscowość. Zachował się dom Hiacynty i Franciszka. Z domu ich siostry ciotecznej Łucji zostały ślady kamieni. W roku 1920 Łucja wstąpiła do Karmelitanek Bosych w Coimbra.

    W latach 1950-1955 figura Matki Bożej Fatimskiej (kopia) była obwożona niemal po całym świecie chrześcijańskim, odbywając pielgrzymkę (peregrynację) podobnie jak ją odbywa w Polsce obraz Matki Bożej Częstochowskiej.

    Jak widzimy, objawienie fatimskie zawężyły kult Serca Maryi do Jej Serca Niepokalanego. Nadto nadały mu charakter wybitnie ekspiacyjny, w czym bardzo upodobnił się do kultu Serca Pana Jezusa, propagowanego w objawieniach danych św. Małgorzacie Marii Alacoque.

  • Akt poświęcenia narodu polskiego Niepokalanemu Sercu Maryi


    Dokonał go Prymas Polski, kardynał August Hlond, 8 września 1946 roku.

    Niepokalana Dziewico, Boga Matko Przeczysta! Jak ongiś po szwedzkim najeździe król Jan Kazimierz Ciebie za Patronkę i Królowę państwa obrał i Rzeczypospolitą Twojej szczególnej opiece i obronie polecił, tak w tę dziejową chwilę my, dzieci narodu polskiego, stajemy przed Twym tronem z hołdem miłości, czci serdecznej i wdzięczności. Tobie i Twojemu Niepokalanemu Sercu poświęcamy siebie i naród cały i wskrzeszoną Rzeczypospolitą, obiecując Ci wierną służbę, oddanie zupełne oraz cześć dla Twych świątyń i ołtarzy. Synowi Twojemu a naszemu Odkupicielowi ślubujemy dochowanie wierności Jego nauce i prawu, obronę Jego Ewangelii i Kościoła, szerzenie Jego królestwa.

    Pani i Królowo nasza! Pod Twoją obronę uciekamy się. Macierzyńską opieką otocz rodzinę polską i strzeż jej świętości. Natchnij duchem nadprzyrodzonym i pobożnością naszą parafię: ochraniaj jej lud od grzechu i nieszczęść a pasterza umacniaj i uświęcaj swymi łaskami. Narodowi polskiemu uproś stałość w wierze, świętość życia, zrozumienie posłannictw. Złącz go w zgodzie i bratniej miłości. Daj tej polskiej ziemi, przesiąkłej krwią i łzami, spokojny i chwalebny byt w prawdzie, sprawiedliwości i wolności. Rzeczypospolitej Polskiej bądź Królową i Panią, Natchnieniem i Patronką.

    Potężna Wspomożycielko Wiernych! Otocz płaszczem opieki papieża oraz Kościół święty. Bądź mu puklerzem w dni prześladowania. Wyjednaj mu świętość i żarliwość apostolską, swobodę i skuteczne działanie. Powstrzymaj zalew bezbożnictwa. Ludom od Kościoła odłączonym wskaż drogę powrotu do jedności Chrystusowej owczarni. Okaż niewierzącym słońce prawdy i podbij ich dusze czułością Twego Niepokalanego Serca.

    Władna świata Królowo! Spojrzyj miłościwym okiem na troski i błędy rodzaju ludzkiego. Wyprowadź go z udręki i bezładu, z nieuczciwości i grzechów. Wyproś narodom pojednanie szczere i trwałe. Wskaż im drogę powrotu do Boga, by na Jego prawie budowały swe życie. Daj wszystkim trwały pokój, oparty na sprawiedliwości, braterstwie i zaufaniu.

    Przyjmij naszą ofiarę i nasze ślubowanie. Matko Boga i nasza. Przygarnij wszystkich do swego Niepokalanego Serca i złącz nas na zawsze z Chrystusem i Jego świętym Królestwem. Amen.

  • Akt poświęcenia całego świata Niepokalanemu Sercu Maryi


    Aktu tego dokonał Ojciec święty Pius XII 31 października 1942 roku.

    Królowo Różańca świętego. Wspomożenie Wiernych, Ucieczko rodzaju ludzkiego, Pogromicielko we wszystkich walkach o sprawę Bożą - kornie upadamy przed Twoim tronem, pewni że uprosimy Twoje miłosierdzie, otrzymamy łaski oraz potrzebną pomoc i obronę w nieszczęściach obecnych nie dla naszych zasług, na które nie liczymy, ale dla niezmiernej dobroci Twego macierzyńskiego Serca.

    Tobie, Twemu Niepokalanemu Sercu oddajemy się i poświęcamy w tej tragicznej godzinie dziejów ludzkich - nie tylko w łączności z Kościołem, Mistycznym Ciałem Twojego Jezusa, które cierpi i krwawi w tylu swych członkach i tyle znosi prześladowań - ale także z całym światem rozdartym zaciekłą niezgodą, trawionym pożarem nienawiści, ofiarą własnej nieprawości.

    Niech Cię wzruszy tyle spustoszeń materialnych i moralnych, tyle bólu, tyle ucisku ojców i matek, małżonków, braci i niewinnych dzieci, tyle ciał rozszarpanych w okrutnej rzezi, tyle serc umęczonych i konających, tyle życia ściętego w kwiecie wieku, tyle dusz w niebezpieczeństwie zatracenia wiecznego.
    O Matko Miłosierdzia, wyproś nam u Boga pokój, a szczególnie te łaski, które mogą w jednej chwili nawrócić serca ludzkie; te łaski które przygotowują, wyjednywują i utrwalają pokój.

    Królowo Pokoju, módl się za nami! Daj światu pogrążonemu w wojnie - pokój, do którego wzdychają narody; pokój oparty na prawdzie, sprawiedliwości i miłości Chrystusowej. Usuń szczęk oręża, daj pokój duszom, aby w uspokojeniu i ładzie rozszerzało się Królestwo Boże.

    Otocz swą opieką niewiernych i tych wszystkich, co pozostają jeszcze w cieniu śmierci; ześlij im pokój i spraw, aby i dla nich wzeszło słońce prawdy, by mogli razem z nami powtarzać Jedynemu Zbawicielowi świata: »Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli!«

    Daj pokój ludom, oderwanym przez błędy i niezgodę, zwłaszcza tym, które żywią do Ciebie szczególne nabożeństwo, u których nie było domu, gdzie by nie znajdował się na zaszczytnym miejscu Twój czcigodny obraz, i przyprowadź je do jednej owczarni Chrystusowej pod jednym i prawdziwym pasterzem.
    Wyjednaj pokój i całkowitą wolność świętemu Kościołowi Bożemu, powstrzymaj straszliwy zalew nowego pogaństwa, rozpal wśród wiernych umiłowanie czystości, praktykę życia chrześcijańskiego i gorliwość apostolską, aby ludy służące Bogu, rosły w zasługę i liczbę.

    Wreszcie jak Kościół i cały rodzaj ludzki został poświęcony Sercu Twojego Syna, aby to Serce, w którym pokładano całą nadzieję, było dla nich znakiem i zadatkiem zwycięstwa i zbawienia - tak i my poświęcamy się na zawsze Tobie i Twemu Niepokalanemu Sercu, o Matko nasza i Królowo świata, aby miłość Twoja i opieka przyspieszyła triumf Królestwa Bożego, aby wszystkie narody pojednane ze sobą i z Bogiem wysławiały Ciebie Błogosławioną i śpiewały wraz z Tobą od krańca do krańca ziemi wieczne Magnificat chwały, hymn miłości i wdzięczności Sercu Jezusowemu, w którym jedynie mogą znaleźć Prawdę, Pokój i Życie. Amen.

  • Już w roku 1643


    Gdy chodzi o święto Najsłodszego Serca Maryi pierwszy zapoczątkował je św. Jan Eudes już w roku 1643. Wyznaczył je dla swoich rodzin zakonnych na dzień 8 lutego. On to ustanowił zakon pod wezwaniem Serc Jezusa i Maryi, odpowiednie pozdrowienie codzienne wśród współbraci tegoż zakonu i teksty liturgiczne: mszalne i brewiarzowe na dzień święta.

    W roku 1645 powstaje pierwsze kolegium pod wezwaniem Serca Maryi, które otwierają eudyści. W roku 1655 pod tym samym wezwaniem powstaje także pierwsze seminarium duchowne tegoż zakonu. Założył także św. Jan Eudes bractwo Najśw. Serc Jezusa i Maryi zatwierdzone przez papieża w roku 1674. Wiemy także, że św. Jan Eudes pierwszy napisał dziełko na temat kultu Serca Maryi. Ukończył je przed samą swoją śmiercią w roku 1680. Wydane zostało drukiem w roku 1681.

    Papież Pius VII (+ 1823) zatwierdził święto Najśw. Serca Maryi dla niektórych diecezji i zakonów jako święto lokalne. Papież Pius IX (+ 1878) zatwierdził teksty Mszy świętej dla tego święta i oficjum brewiarza. Na cały Kościół wprowadził święto Niepokalanego Serca Maryi papież Pius XII dnia 4 maja 1944 roku, wyznaczając je na 22 sierpnia. Nowa reforma liturgii w roku 1969 święto Niepokalanego Serca Maryi przesunęła na pierwszą sobotę po uroczystości Serca Pana Jezusa, nadając mu rangę wspomnienia obowiązkowego.

    Idźmy, tulmy się jak dziatki...


    Wiele bractw pod wezwaniem Serca Maryi zatwierdziła Stolica Apostolska:
    Bractwo Serca Jezusa i Maryi, założone przez św. Jana Eudesa (1650), zatwierdzone przez papieża Klemensa X w 1674; bractwo Serca Maryi przy kościele franciszkanów w Onda zatwierdził papież Benedykt XIV w roku 1753; Arcybractwo Serca Maryi przy kościele Matki Bożej Zwycięskiej w Paryżu zatwierdził papież Grzegorz XVI w roku 1836; bractwo Niepokalanego Serca Maryi zatwierdził papież Pius IX w roku 1877; wreszcie bractwo Serc Jezusa i Maryi zatwierdził papież Leon XIII w roku 1900.

    Pod wezwaniem Serca Maryi (także Niepokalanego Serca Maryi) zostało założonych: 28 zakonów - 4 męskie i 24 żeńskie; pod wezwaniem Serca Jezusa i Serca Maryi: 29 zakonów - 4 męskie i 25 żeńskich. To świadczy, jak żywy oddźwięk znalazło to nabożeństwo w pobożności katolickiej.

    Na zakończenie soboru Watykańskiego II w 1964 roku papież Paweł VI posłał do Fatimy złotą różę.

    W Polsce kult Serca Maryi jest od dawna znany. Świadczą o tym piękne pieśni, np ta:

    IDŹMY, TULMY SIĘ JAK DZIATKI, * Do Serca Maryi Matki; * Czy nas nęka życia trud, * Czy to winy czerni brud; * Idźmy, idźmy ufnym krokiem * Rzewnym sercem łzawym okiem; * To Serce zna dzieci głos, * Odwróci bolesny cios.
    Ach, to Serce dobroć sama, * Najczulszej z córek Adama, * Jest otwarte w każdy czas, * Samo szuka wzywa nas: * Pójdźcie do mnie, dziatki moje! * Wyczerpnijcie łaski zdroje, * Kto mnie znajdzie, życie ma, * Temu Syn zbawienie da.
    To Maryi Serca chwałą. * Że zgubionym zbawcę dało, * Jemuś winien świecie cud, * Że Bóg zstąpił zbawić lud. * Pod nim Jezusa nosiła, * Do Niego rzewnie tuliła, * Wychowała, by Bóg-Syn * Zgładził długi naszych win.

    albo ta:

    SERDECZNA MATKO OPIEKUNKO LUDZI, * Niech Cię płacz sierot do litości wzbudzi! * Wygnańcy Ewy, do Ciebie wołamy: * Zlituj się, zlituj, niech się nie tułamy.
    Do kogóż mamy, wzdychać nędzne dziatki? * Tylko do Ciebie, ukochanej Matki, * U której serce otwarte każdemu, * A osobliwie nędzą strapionemu.
    Zasłużyliśmy, to prawda, przez złości, * By nas Bóg karał rózgą surowości: * Lecz kiedy Ojciec rozgniewany siecze, * Szczęśliwy, kto się do Matki uciecze.
    Ty masz za Sobą najmilszego Syna, * Snadnie Go Twoja przejedna przyczyna; * Gdy Mu przypomnisz jakoś Go karmiła, * Łatwo Go skłonisz, o Matko przemiła!
    Dla Twego serca wszystko Bóg uczyni, * Daruje plagi, choć człowiek zawini; * Jak Cię, cna Matko, nie kochać serdecznie, * Gdy się skryć możem pod Twój płaszcz bezpiecznie?

    10 grudnia 1925 roku Matka Boża pojawiła się siostrze Łucji, pokazała jej swoje Serce, otoczone cierniami i tak powiedziała: "Spójrz, córko moja, na to Serce otoczone cierniami, którymi ludzie niewdzięczni Mnie ranią. (...) Ty, przynajmniej staraj się Mnie pocieszać i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinę śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia tym wszystkim, którzy w pierwsze soboty pięciu następujących po sobie miesięcy wyspowiadają się, przyjmą Komunię świętą, odmówią różaniec, towarzyszyć Mi będą przez 15 minut w rozważaniu tajemnic różańca świętego w intencji wynagrodzenia".

    Episkopat Polski wyprosił u Stolicy Apostolskiej przywilej odprawiania w każdą pierwszą sobotę miesiąca (za wyjątkiem sobót uprzywilejowanych liturgicznie) Mszy świętej o Niepokalanym Sercu Maryi. Warto z tego przywileju korzystać i nadać nabożeństwu odpowiednią oprawę.

    We wszystkie inne zwykłe soboty można odprawiać Mszę świętą wotywną o Najświętszej Maryi Pannie.