To nie kolejny ckliwy zapis mówiący, że "Jan Paweł II wielkim człowiekiem był i za to go kochamy". Nie pełen zdjęć album opatrzony krótkim komentarzem. To, poparte zdjęciami, wspomnienia przyjaciela, towarzysza - arcybiskup Mokrzycki był przez 9 lat drugim sekretarzem papieża, mieszkali pod jednym dachem, żyli razem; razem spożywali posiłki, razem świętowali. Jak rodzina. A jednocześnie opowieść ta tchnie świętością, taką zwyczajną. Światło życia opakowane w klosz słów, który nie jest w stanie przesłonić jego blasku.

Widzimy Watykan oczami domownika, widzimy w nim po prostu dom, w którym członkowie "rodziny" przygotowują się do Świąt. Papież "każdego roku na Boże Narodzenie cieszył się jak dziecko. Sprawdzał jak idą prace przy szopce na placu św. Piotra. Wysyłał świąteczne kartki do najbliższych. Wyczekiwał górali z Polski..." Niezwykłe ujęcie tematu sprawia, że kiedy po dłuższym czasie udaje się unieść głowę nad książkę, aż dziw bierze, że wzrok nie napotyka rozjarzonej choinki, ustawionej gdzieś dyskretnie szopki, że z kuchni nie dolatuje zapach pieczonych pierników.

Ale towarzyszymy też Janowi Pawłowi w przygotowaniach duchowych. Wczytujemy się w wyjątki z jego kazań, katechez, oczami arcybiskupa obserwujemy go modlącego się. Zastanawiamy się nad cudem Bożego Zstąpienia na świat, by przynieść Światło w najgłębsze mroki grzesznej duszy.

Książka podzielona została na dwie części, skupiające się wokół dwóch największych świąt: Bożego Narodzenia i Wielkanocy – jak na jej łamach ujmuje to arcybiskup Mokrzycki: "Święta Bożego Narodzenia mają swój swoisty urok, ale Wielkanoc ma swoje szczególne znaczenie. Razem stanowią spójną całość." Obrazem tej całości jest Wielkanoc 2005 roku i umieranie papieża stanowiące podsumowanie tego jak nauczał i czym żył.

I właśnie fakt, że to przepełnione ciepłem i prostotą wspomnienia, a nie moralizująca historia, stanowi niezwykłe rekolekcje. Gdy czyta się tę "opowieść o świętości", czy może raczej codzienności życia, oddanej Bogu i ludziom w modlitwie, obowiązkach i radosnej obecności, aż do śmierci, przychodzą do głowy "różne myśli, ale jedna ciągle powraca: dlaczego nie jestem święty?"

I to powracające pytanie staje się pragnieniem, by na nowo podjąć trud przemiany z nadzieją, że jak przy świątecznym stole tak i w niebie jest miejsce dla każdego.

Abp Mieczysław Mokrzycki, Brygida Grysiak: "Miejsce dla każdego. Opowieść o świętości Jana Pawła II". Wydawnictwo "Znak"