Mój profesor Starego Testamentu często zadawał na egzaminie pytanie o wyjaśnienie fragmentu z godzinek. I, jak pamiętam, studenci nie zawsze odpowiadali śpiewająco. Godzinki o Niepokalanym Poczęciu są dosłownie całe utkane z Biblii. Znajdziemy w nich aż 50 obrazów i symboli zaczerpniętych z Pisma Świętego. Śpiewając godzinki, możemy nie tylko wychwalać świętość Niepokalanej, ale zrobić sobie powtórkę z wiedzy biblijnej i teologicznej. Dawniej ta piękna modlitwa rozbrzmiewała często. W kościołach, w domach. Dziś, w czasach kompaktów, empetrójek oraz iPhone’ów, śpiewanie czegokolwiek staje się zjawiskiem wyjątkowym. Płytą CD z godzinkami, dołączoną do dzisiejszego GN, zachęcamy do powrotu do tej pięknej modlitwy, odkrycia jej na nowo.

Śpiewali je królowie, szlachta i lud

Godzinki to piękny przykład pobożności ludowej, przy czym ludowość nie oznacza bynajmniej czegoś prymitywnego. Wręcz przeciwnie. Można podziwiać kunszt literacki i teologiczny, z jakim autor tej modlitwy odmalował obraz Maryi, posługując się paletą biblijnych motywów. Można też docenić urok dawnej polszczyzny.

Godzinki są zbudowane na wzór liturgii godzin, czyli brewiarza. Składają się z siedmiu części: jutrzni, prymy, tercji, seksty, nony, nieszporów i komplety. Ponieważ są znacznie krótsze od kanonicznych godzin brewiarza, dlatego nazwano je godzinkami (łac. horae parvae). Pojawiły się w średniowieczu i były jakby skróconą wersją liturgii godzin, stając się, od XIII wieku, zasadniczo modlitwą świeckich chrześcijan. Popularyzowały je różne pobożne bractwa i trzecie zakony. Najbardziej znane w Polsce są Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Maryi, ale są też godzinki poświęcone Chrystusowi, poszczególnym tajemnicom Jego życia i dzieła, są godzinki ku czci świętych oraz przypisane do okresów liturgicznych.