15 sierpnia obchodzimy w Kościele uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Prawdę o Wniebowzięciu, jako dogmat wiary, ogłosił papież Pius XII-y 1 listopada 1950 r. w Konstytucji apostolskiej „Munificentissimus Deus”. Przekonanie o wzięciu Maryi z duszą i ciałem do chwały nieba, poświadczone przez Tradycję, weszło na stałe do liturgii i pobożności Kościoła.
Znane od V-go wieku święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (zwane wówczas „Zaśnięciem Bożej Rodzicielki”) wskazuje na trwające odtąd powszechne i zgodne przekonanie Kościoła. Ogłoszenie tej prawdy dogmatem było jej przypieczętowaniem i ukoronowaniem.
Wniebowzięcie było przejściem Maryi do nowego życia, które wierzący i kochający Boga osiągną po zmartwychwstaniu. Dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny nie rozstrzyga problemu Jej śmierci. Nie wiadomo zatem, czy Maryja umarła i potem została wzięta do nieba z ciałem i duszą, czy też przeszła do chwały nie umierając, lecz „zasypiając”, jak głosi wschodnia tradycja. Święto zwane jest również świętem Matki Bożej Zielnej. Rolnicy dziękują Bogu za plony ziemi i ziarno, które zebrali z pól.
„Wszyscy jesteśmy powołani do życia w raju tak jak Maryja” - podkreśla ks. Wojciech Pieniak.
Odnotowano ofiary śmiertelne, ale konkretne liczby nie są jeszcze znane.
Biskup zachęca proboszczów do proponowania osobom świeckim tego rodzaju posługi.
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.