Bóg zrobi resztę

Anioł Pański powiedział do Filipa: "Wstań i pójdź około południa na drogę, która prowadzi z Jerozolimy do Gazy: jest ona pusta". A on poszedł (Dz 8,26)

To się nazywa krok wiary! Diakon Filip słyszy absurdalnie brzmiący komunikat. Ma wyjść w południe „na drogę, która jest pusta”. „Po co wychodzić na pustą drogę?” – mógłby zaoponować i wejść w niekończącą się dyskusję z Najwyższym. Na szczęście posłuszny natchnieniom Ducha Świętego ryzykuje, a po chwili na drodze spotyka etiopskiego dworzanina czytającego niezrozumiałe proroctwa o milczącym Baranku, na którym kończą się całopalne ofiary. Historia kończy się zanurzeniem w wodach chrzcielnych.
„Jak radzicie sobie z czterema milionami pielgrzymów rocznie?” – zapytałem przed laty na Jasnej Górze o. Michała Legana. „Czy ja wiem, czy sobie radzimy? Jesteśmy trochę jak słudzy w Kanie. Dostali po ludzku irracjonalne, bezsensowne zadanie: w środku wesela mieli przynieść wodę. Ich posłuszeństwo zostało jednak nagrodzone. Mógł się wydarzyć cud. Więc my, paulini, nosimy wodę. I wierzymy, że Bóg zrobi resztę”.